Traitor /traʹ  ter / IPA /'treɪtə(r) /n

Syn. betrayer; double-crosser

person who betrays his or her country; a friend; duty; etc.

Ant. defender; supporter

:Examples
A. The patriot* sneered* when asked to stand on the same platform with the man who was accused of being a traitor

ترجمه تحت اللفظی: وطن پرست پوزخندی زد، وقتی که درخواست کردند (از او) تا بایستد روی همان جایگاه شخصی که متهم شده بود به وطن فروش بودن

same = همان؛  platform = بلندی قسمتی از کف سالن یا محلی



B. No villain* is worse than a traitor who betrays* his country

ترجمه تحت اللفظی: هیچ رذلی بدتر نیست از خائنی که خیانت کند به کشور خود.

worse = بدتر؛


C.  Do not call him a traitor unless you can verify* the charge

ترجمه تحت اللفظی: خطاب نکنید او را یک خائن، مگر اینکه شما بتوانید اثبات کنید اتهامش را

unless = مگر اینکه؛   charge = اتهام