Vain /vān/ IPA /veɪn / adj

Syn. having too much pride in one's ability , looks , etc; of no use; useless

Ant. self-effacing; fruitful

:Examples

A .Josephine is quite vain about her beauty
"ژورفین" واقعا به زیبایی اش غرّه است.

B.  To be Defective frank. I do not see what she has to be vain about
کاملا رُک بگویم، نمی فهمم او به چه چیز خود مغرور است.

C.  Brian made numerous* vain attempts to reach the doctor by telephone
"برایان" خیلی سعی کرد تا تلفنی به دکتر دسترسی پیدا کند، اما تلاشش بی نتیجه بود.