Forbid /fər bidʹ / IPA /fə'bɪd / v

Syn. ban; inhibit

Ant. allow; permit; approve

:Examples

A.    Spitting   on   the   floor   is   forbidden   in   public   places
تُف انداختن در مکان های عمومی ممنوع است.
 
B.    The   law   forbids   drunken   drivers    to   handle   their    autos
قانون به رانندگان مست، اجازه رانندگی نمی دهد.
 
C.  l  forbid  you  to enter  the  dense*  jungle  because  of  the  peril*  which  a waits  you  there
به خاطر خطرهایی که در کمین تو است اجازه نمی دهم که وارد جنگل انبوه شوی.