اختصاصی معماری نیوز/ آقای سایمون بل
پروفسور سایمون بل ، پژوهشگر حوزه شهری و استاد دانشگاه ادینبورگ انگلستان، در تور یکروزه ای که از ‏تهران داشت، به نکاتی اشاره کرد که در ذهن هر شهروندی این سوال مطرح می شود که "چرا تهران و ‏شهروندانش از حداقل امکانات شهری محروم هستند؟"‏
معماری نیوز‎ : ‎پروفسور سایمون بل ، پژوهشگر حوزه شهری و استاد دانشگاه ادینبورگ ‏انگلستان ، تور یکروزه ای در تهران داشت‎. "‎او تهران را دید‎".
متن زیر گزارش مشاهدات یکروزه اوست که در اختیار سایت خبری معماری نیوز قرار ‏گرفت‎.
‎
فضاهایی را دیدم که معلوم نبود برای فرودگاه است، یا تهران‎!!!
در اتحادیه اروپا قانونی تصویب شده است به نام "کمربند سبز". این کمربند برای شهر دو ‏فایده بزرگ دارد، یکی اینکه محدوده و مرز شهر را مشخص میکند و اجازه بزرگ شدن بیش ‏از حد را نمیدهد و دوم اینکه با ایجاد نوار سبز، کمک بزرگی به محیط زیست شهری میکند ‏و الزاما باید شهر به سمت درون رشد کند، این یک قانون کلی برای قاره اروپا است. اما ‏وقتی من از فرودگاه امام به سمت شهر تهران حرکت کردم فضاهایی را دیدم که معلوم ‏نبود برای فرودگاه است، یا تهران!!! و اصلا مربوط به کدام شهر است؟! و کاملا مشخص ‏بود که محیط اصلا تحت کنترل نیست و مدیر ندارد و بزرگترین عیب این بود که اصلا معلوم ‏نبود که شهر کجا تمام میشود و اصلا مرزی وجود ندارد‎.
‎
‎17 ‎مدل کفپوش متفاوت در یک خیابان‎ !!!
وحدت، یک اصل مهم در طراحی شهری است ولی اصلا در شهر تهران چنین چیزی ‏مشاهده نمیشود. من در یکی از خیابان های اصلی شهر ‏‎(‎انقلاب - آزادی) ، تعداد کفپوش ‏ها را شمردم و به عدد 17 رسیدم، همینجا دیگه از ادامه شمارش خسته شدم و دیگه ‏ادامه ندادم. شما با اینکار هزینه نگهداری را بالا میبرید و در هنگام تعویض، گاهی اوقات ‏خسته می شوید و سریع پیاده رو را آسفالت میکنید. در مرکز شهر ادینبورگ فقط یک مدل ‏کفپوش برای تمامی پیاده رو ها استفاده شده است. نکته دیگر اینکه، سنگفرش های ‏پیاده رو ها باید در مقابل بارش برف و باران طوری عمل کند که آب، یا جذب شود و یا به ‏سمت پوشش گیاهی هدایت شود. اما متاسفانه من این تکنولوژی را در شهر تهران ندیدم ‏و سیستم موجود در مواقع بارانی موجب آب گرفتگی معابر و خیابان ها میشود‎.
‎
شما فقط در خیابان راه می روید؟؟‎!
متاسفم که این رو میگم ولی دلم برای سالمندانتان سوخت‎.
نکته دیگر اینکه شما مبلمان شهری دارید ولی مبلمان شهری که اصولی باشد و به افراد ‏سرویس بدهد اصلا در شهر تهران وجود ندارد. من حدود 3 ساعت در شهر تهران پیاده روی ‏کردم اما اصلا مبلمان شهری برای نشستن پیدا نکردم، افراد سالمند در این قضیه اصولا ‏حذف می شوند، چون فضایی برای استفاده آن ها با توجه به ویژگی هایی که این قشر از ‏جامعه دارد اصلا وجود ندارد‎.
‎
تهران، شهر ماشین سوارها‎
اولین چیزی که در تهران برای من جلب توجه کرد این بود که بیشترین چیزی که در خیابان ‏دیده میشود، ماشین است، ناخودآگاه وقتی ماشین هست، آلودگی صوتی هم هست و ‏در کنارش آلودگی هوا نیز وجود دارد. این ها علاوه بر زشت کردن تصویر شهر، تاثیرات ‏بسیار بدی در روحیات شهروندان دارد‎.
‎
درست است که همه شهرها باید خیابان های اصلی داشته باشد و ماشین ها در آن ‏تردد کنند، اما این دلیل نمیشود که تمام خیابان های ما بشود ماشین رو، باید یکسری از ‏خیابان ها به عابر پیاده سرویس بدهد و این می تواند به صورت یک پیاده رو تمام عیار باشد ‏و یا یک خیابانی که فقط حمل و نقل عمومی در آن انجام شود‎. ‎و این موضوع اصلا در شهر ‏تهران وجود ندارد. در کل شهر تهران، تنها مکانی که در آن تا حدودی به افراد پیاده توجه ‏شده است خیابان پانزده خرداد است‎.
‎
معلولین در تهران باید در پرش از روی موانع تخصص پیدا کنند ‏‎
من ساکن شهر ادینبورگ هستم، در این شهر دسترسی به فضای باز برای تمامی افراد از ‏جمله سالمندان و معلولین کاملا امکان پذیر است و جزئیات به دقت بررسی شده است . ‏موتورسوارها و رانندگان اتومبیل ها به هیچوجه وارد پیاده رو نمیشوند و تمامی پیاده روها ‏دارای یک رمپ مخصوص جهت عبور معلولان است، ولی من در کمال تعجب دیدم که در ‏شهر تهران در ابتدای بسیاری از پیاده روها موانعی کار گذاشته شده تا موتورسوارها و ‏ماشین ها امکان ورود نداشته باشند. هر چقدر فکر کردم که معلولان چطور از این موانع ‏عبور می کنند به نتیجه نرسیدم. همچنین در پیاده رو ها سنگفرش هایی تعبیه شده ‏است برای هدایت نابینایان، ولی به هیچوجه اصول اجرایی بین المللی در آن بکار نرفته ‏است‎.
‎
روشنایی، فقط برای تصادف نکردن ماشین ها‎
یکی از موارد زیبایی شناسی در حوزه شهری، روشنایی است. اما در شهر تهران، ‏روشنایی فقط برای این است که ماشین ها با هم تصادف نکنند. همه روشنایی برای ‏خیابان هاست و هیچ روشنایی برای پیاده روها و درختان موجود در پیاده روها و عناصر ‏طبیعی وجود ندارد. این موضوع بسیار خطرناک است‎.
‎
اماکن تاریخی تهران، فریز شده و متروک است‎.
ادینبورگ شهری با قدمت تاریخی در انگلستان است، مرکز این شهر یک مکان تاریخی ‏است ولی زندگی در آن جریان دارد و انسان ها زندگی روزمره شان را در آن سپری میکنند ‏و این اماکن به هیچوجه تبدیل به موزه نشده است ولی متاسفانه در تهران، شهری با ‏قدمتی طولانی، چنین چیزی مشاهده نمی شود و تقریبا تمامی اماکن تاریخی تبدیل به ‏موزه و یا مکانی متروکه شده است که اصلا زندگی در آن جریان ندارد‎.
‎
در معماری، هر ساختمان یک "سازی" میزند‎
در شهر ادینبورگ، تمامی ساخت و سازها تحت مدیریت است و هیچ فردی نمیتواند در ‏طراحی معماری و منظر ساختمان خارج از الگوها و خلاف طبیعت محیط اقدام کند و اصلا ‏امکان برهم زدن سیمای شهر برای کسی مقدور نیست. اما متاسفانه در تهران هر ‏ساختمان ساز خودش را میزند‎.
‎
دست نوشته آقای سایمون بل در انتهای مشاهدات‎
فضاهای شهری در تهران به واسطه عدم حضور شهروندان و تنوع زندگی نتوانسته اند به ‏مکانهای شهری تبدیل شوند. به طور مثال در اصفهان جداره زاینده رود، میدانهای تاریخی و ‏یا میدانهای کوچکی که در محلات ساخته شده اند از قبیل محله جلفا، مکانهای شهری ‏ای می باشند که امکان حضور شهروندان را افزایش می دهند‎.
‎
به طور کلی بی توجهی به جزئیات ساده که هر روزه شهروندان با آن سروکار دارند، و ‏دست کم گرفتن اهمیت آنها در زیباسازی محیط شهری در تهران به صورت قابل توجهی ‏ملموس است‎. 
‎
من پیشنهادم این است که شما از پیشینه معماری و شهرسازی خود استفاده کرده و ‏سعی کنید تا معنا و مفهوم آنرا دریابید‎. ‎معماری ای که در کاشان، اصفهان و ابیانه دیده ‏می شود هیچ ارتباطی به آنچه در حال حاضر در ایران می گذرد نداشته در حالیکه با ‏زندگی مدرن نیز قابلیتهای تطابق بسیاری دارد. یک معماری هم پیوند با طبیعت، بومی، ‏زیبا، کاربردی و عملکردی، بدون زوائد که متاسفانه در معماری امروز تهران دیده نمی شود‎. 
‎
دانشجویان معماری منظر نیز باید علم معماری منظر را به جای اینکه از غرب، که معمولا ‏درباره فضای سبز می باشد، گرته برداری کنند، باید از پیشینه معماری خود مانند چهارباغ ‏و بازار در تعریف فضای باز فراغتی استفاده کنند‎.‎
‎ ‎
‎.
‎
به امید داشتن شهری استاندارد و ....


Linkback: https://irmeta.com/meta/b1374/t7292/