منشاء زبان:

كوشش ها و تلاش هاي مستمر دانشمندان زبان شناس و حكما و لغت شناسان براي ارائه ي يك تعريف دقيق از چكونگي پيدايش زبان تا كنون بي نتيجه مانده است.حاصل كار پژوهشگران زبان از قديم تا كنون به اجمال چنين است:
برخي حكما و دانشمندان زبان را الهام يا آ سماني مي پندارند، مشابه با اين آيه از قرآن : علّم آدم الاسماء كلّها ( خداوند نام ها را به انسان آموخت).
دسته اي ديگر بر خلاف اين فرق، زبان را قراردادي اجتماعي مي دانند و با آسماني بودن آن عقيده اي ندارند.
برخي همچون ارنست رنان فرانسوي و ماكس مولر، زبان را ناشي از نوعي غريزه ي مخصوص مي دانند؛ براي مثال ماكس مولر معتقد است همه ي لغات زبان هاي هند و اروپايياز پانصد ريشه اشتقاق يافته و اين ريشه ا به يكبار درنتيجه ي همان غريزه ي مخصوص بوجود آمده و مفهوم افتادند و سپس لغات ديگر از آنها مشتق شده اند.
مهمتر از همه ي اينها عقيده ي گروهي از حكما و لغت شناسان است كه معتقدند زبان ها از تغيير تدريجي و تكامل زبان طبيعي ايجاد شده و در اين تحول و تغيير نياز هاي اجتماعي عامل بزرگي بوده است و براي آن سه مرحله فرض كرده اند:

1- مرحله ي فرياد
2- مرحله ي پيدايش حروف مصوت
3- مرحله ي تلفظ يعني تركيب حروف(واج هاي) صامت و مصوت با هم.

متاسفانه هيچ يك ازاين نظريات داراي جنه ي قطعي نيست زيرا وسايلي كه ما براي تحقي اين امر در دست داريم و روش هايي كه به كار مي بنديم نمي توانند ما را به نتيجه دقيقي برسانند زيرا تاكنون براي پژوهش در اصل و منشا زبان از اين سه طريق نارسا اقدام شده است:

الف_ مطالعه و بررسي قديمي ترين زبان ها از جمله سانسكريت، اوستايي، لاتين، يوناني، سومري، اكدي، فارسي باستان.
اين روش نمي تواند نتيجه بخش باشد، زيرا آثار نوشته شده اي كه از زبان هاي كهن بر جاي مانده است خود مي رساند كه ان زبان ها از زبان طبيعي بسيار دور و به مرحله ي كمال نزديك بوده اند.

ب_ تحقيق در زبان هاي اقوام وحشي امروز: اين روش نيز بي نتيجه است زيرا اين اقوام غالبا در سير و تغيير مكان اند و با اجتماعات و طوايف ديگراميزش و اختلاط پيدا ميكنند، در نتيجه زبان انها از حالت اصلي خود خارج مي شود.

ج_ مشاهده ي باز شدن زبان كودكان: چون كودكان زبان ساخته شده ي ديگران را با تقليد فرا مي گيرند و خود زبان تازه اي بوجود نمي آورند، زبانشان نمي تواند معيار و نونه ي چگونگي اختراع زبان باشد.