برای شروع یک زندگی مشترک سالم، عاشقانه و عاقلانه لازمه که ما ضمن شناخت صحیح خودمون، طرف مقابل رو هم به طور دقیق بشناسیم. ما باید از قبل معیارهای خودمونو مشخص و مکتوب کرده باشیم تا در زمان روبرو شدن با موارد ازدواج، به ارزیابی اون معیارها در طرف مقابل بپردازیم. البته باید به یاد داشته باشیم که همون طور که خود ما کامل نیستیم، هیچ فرد دیگه ای هم جز ذات پروردگار کامل نیست. پس اگه طرف مقابلمون معیارهای اولویت دار ما رو داشت و در موارد جزئی و کوچک تفاوت هایی بین ما وجود داشت، می تونیم نسبت به اون ها انعطاف به خرج بدیم و به این تفاوت های جزئی احترام بذاریم. مهم اینه که ما در جنبه های مهم و اساسی به هم نزدیک باشیم و تفاوت های بین ما ریشه ای، عمیق، قابل توجه، غیر قابل اغماض و دردسرساز نباشه، نه این که کوچک ترین تفاوتی هم با یکدیگر نداشته باشیم.
لازمه که ما بعد از این که کشش اولیه رو برای ادامه رابطه در خودمون احساس کردیم، اما قبل از این که عاشق و درگیر احساسات بشیم، سؤالات اساسی خودمونو در زمینه های اعتقادی، جهان بینی، خانوادگی، فرهنگی، روابط و یا احیاناً ازدواج های قبلی طرف مقابل، اهداف و برنامه های اون برای زندگی، نوع نگاهش به ازدواج و زندگی مشترک و مواردی از این دست بپرسیم و چنانچه تناسبات لازم رو بین خودمون و اون کشف کردیم، وارد فازهای بعدی رابطه با اون بشیم.
 اکیداً لازمه که ما نسبت به خانواده فرد هم شناخت کافی رو پیدا کنیم؛ چرا که اولاً این فرد محصول همون خانواده ست و از اون جدایی ناپذیر. پس الگوهای رفتاری سالم و احیاناً ناسالم خانواده اش در اون هم نهادینه شده؛ مگه این که در فرض نادرست بودن برخی الگوهای خانوادگی، خود فرد متعهدانه و از جنبه های مختلف عمیقاً روی خودش کار کرده باشه تا الگوهای رفتاری صحیحی رو در خودش جایگزین و درونی بکنه. ثانیاً ما به ویژه در جامعه خودمون، با یک خانواده و نه فقط با یک فرد ازدواج می کنیم و لذا لازمه تناسب و کفویت خانوادگی از ابعاد مختلف بین ما وجود داشته باشه. پس اگه ساده انگارانه بگیم که خودش برام مهمه و فوقش با خانواده ش رابطه برقرار نمی کنم، در واقع خودمونو گول زدیم و توی دردسر انداختیم.
همچنین ما فقط به جواب های طرف مقابل به پرسش های خودمون اکتفا نمی کنیم؛ بلکه در اعمال و رفتار اون و خانواده ش هم دقیق می شیم و بدون نادیده گرفتن، انکار و یا توجیه کردن کوچک ترین نشونه ای، شخصیت، ویژگی های روانشناختی، میزان تعهد و مسئولیت پذیری، افکار، گفتار و رفتار طرف مقابل و خانواده اونو مورد تحلیل و ارزیابی قرار می دیم.
چه بهتر که در این زمینه، از کتاب ها و کلاس های مرتبط با بحث چگونگی انتخاب صحیح همسر و همچنین کمک و راهنمایی والدین، افراد دانا و با تجربه و مشاور یا مشاورانی دلسوز و متخصص هم برخوردار بشیم تا بتونیم همه جانبه بر اساس مجموعه اطلاعات، خودمون مسئولیت نهایی انتخاب را به عهده بگیریم و رشد، پختگی و استقلال خودمون رو به نمایش بذاریم. در این ارتباط، مراجعه به برخی اشخاص و منابعی که در تاپیک «معرفی منابع مورد استفاده در ایجاد تاپیک های روانشناسی کاربردی» از اون ها نام برده شده، اکیداً توصیه می شه. یادمون باشه که همه افراد مرتبط در این زمینه، یاری گر ما در انتخاب صحیح همسر هستن، نه این که ما مسئولیت انتخاب رو از خودمون سلب کنیم و با وابستگی کامل، عنان انتخاب همسر خودمون رو به دست دیگران بدیم.
پس، ترکیبی از جستجو و بررسی اولویت ها و معیارهای اساسی خودم در طرف مقابل، تلاش برای درک وجود تناسب یا عدم تناسب در حوزه های مختلف میان خودم و اون، پرسیدن پرسش های اساسی برای آشنایی هرچه بیشتر با اون و دقیق شدن در گفتار و رفتار اون و خانواده ش، می تونه به من در شناخت هرچه بیشتر طرف مقابل و تصمیم به ادامه رابطه با اون و انتخاب یا عدم انتخاب اون برای ازدواج بسیار کمک کنه. فقط لازمه که گیرنده های من از هر جهت باز باشه، در دوره آشنایی بدون عجله و با صرف زمان و دقت کافی، بیشتر به دنبال شناخت هرچه بیشتر و بهتر طرف مقابل و نه فقط گردش و تفریح و وابسته شدن باشم و ضمن احترام به احساس و نادیده نگرفتن اون، برای نتیجه گیری نهایی، منطق و شناخت عقلی خودمو قاضی کنم. اگه این کار رو کردم و بر اساس عقل و عشق و با توکل مطلق به خداوند و سپردن نتیجه این امر به اون، مسئولانه انتخاب صحیحی رو انجام دادم، می تونم به شروع و ادامه یک زندگی مشترک خوب امیدوار باشم، وگرنه اگه با هرچه پیش آید خوش آید جلو رفتم، نتیجه طبیعی انتخاب نادرستم، دیر یا زود گرفتارم خواهد کرد.



Linkback: https://irmeta.com/meta/b396/t20500/