تالار تخصصی حسابداری

طبق ماده ۵۸ قانون کار، ارجاع کار اضافی به کارگر در صورتی مجاز است که اولاً، کارگر با انجام آن موافقت داشته باشد و ثانیاً، به ازای هر ساعت کار، ۴۰ درصد مزد اضافی به کارگر پرداخت شود.


بنابراین برای محاسبه میزان اضافه کار، کافی است مزد روزانه خود را، که نباید از حداقل دستمزد تعیین شده کمتر باشد، تقسیم بر ۷ ساعت و بیست دقیقه کنید و عدد به دست آمده را با ۴۰ درصد آن جمع کنید.

به عنوان مثال، اگر مزدِ پایه روزانه یک کارگر ۱۶۲۹۷ تومان باشد، مزد یک ساعت کار وی، حدوداً ۲۲۲۲ تومان خواهد شد. ۴۰ درصد این مبلغ حدود ۸۸۹ تومان می شود که پس از جمع با ۲۲۲۲ تومان، رقم به دست آمده، یعنی ۳۱۱۱ تومان، مبلغ یک ساعت اضافه کار است.

با این حال قانون کار به کارفرما اجازه داده است در شرایط خاص، بدون موافقت کارگر و با پرداخت اضافه کار و در نظر گرفتن حداکثر ۸ ساعت اضافه کار طی یک روز، به کارگر کار اضافی ارجاع دهد.

بر اساس ماده ۶۰ قانون کار، این شرایط خاص عبارتند از:

۱- جلوگیری از حوادث قابل پیش بینی و خسارت ناشی از این گونه حوادث

۲- شروع دوباره فعالیت کارگاه در صورتی که فعالیت آن به علت بروز حادثه یا اتفاق طبیعی، مانند سیل و زلزله، متوقف شده باشد. تعیین ضرورت اضافه کار در شرایط خاص، برعهده اداره کار است.

توجه داشته باشید که ارجاع این گونه کار اضافی به کارگرانی که کار شبانه یا کارهای خطرناک و سخت و زیان آور دارند، ممنوع است(ماده۶۱). کارگرانی که کار نوبتی(شیفتی) انجام می دهند، در صورتی که ساعات کاری آن ها طی یک ماه، از ۱۸۸ ساعت بیشتر شود، به ازای ساعات اضافی، مستحق دریافت اضافه کار هستند.

از آن جا که در روزهای جمعه و تعطیل رسمی، کارگران استحقاق دریافت مزد بدون کار کردن را دارند، کار کارگران در این روزها به عنوان اضافه کاری در نظر گرفته می شود.

منبع:روزنامه خراسان




Linkback: https://irmeta.com/meta/b286/t19185/