Distress /dis tresʹ/ IPA /dɪ'stres/n., v

Syn. extreme unhappiness; great pain or sorrow; misfortune; dangerous or difficult situation; to cause pain or make unhappy
Ant. comfort

:Examples
A.   The family was in great distress over the accident that maimed Kenny
خانواده از حادثه ای که "کنی" را معلول ساخته بود، بسیار غمگین بود.
 
B.    My teacher was distressed by the dismal performance of our class on the final*  examination
معلم از عملکرد بد کلاسمان در امتحان آخر ترم اندوهگین شد.

c.   Long, unscheduled delays at the station cause distress to commuters
تاخیرهای طولانی و خارج از برنامه در ایستگاه برای مسافرین هر روزه، مایه عذاب است.