اختلال شخصیت ضد اجتماعی
تعریف:
اختلال شخصیت ضد اجتماعی با اعمال ضد اجتماعی و جنایی مستمر مشخص می‌شود، اما معادل جنایتکاری نیست؛ بلکه فرد در مطابقت دادن خود با موازین اجتماعی ناتوان است.
ویژگی‌های اساسی این اختلال شامل پیشینه ای از رفتارهای مستمر و مزمن تجاوز به حقوق دیگران است که قبل از 15سالگی آغاز و تا دوران بزرگسالی تد‌اوم می‌یابد.و با حداقل 3 مورد از خصوصات زیر مشخص می شود.
قبل از 15 سالگی :
1- فرار مکرر از مدرسه
2- فرار شبانه از منزل ضمن زندگی با والدین یا جانشین آنها، حداقل دو بار (یا یک فرار بی برگشت)
3- شروع کننده نزاع در اکثر مواقع
4- استفاده از اسلحه (سرد یا گرم) در بیش از یک نزاع
5- مجبور ساختن فردی دیگر به فعالیت جنسی با او
6- بیرحمی و خشونت با حیوانات
7- بیرحمی و خشونت نسبت به افراد دیگر
8- تخریب عمدی اموال (غیر از آتش افروزی)
9- اقدام به ایجاد حریق عمدی
10- دروغگوئی مکرر(غیر از مواردی که برای فرار از آسیب جسمی یا سوء استفاده جنسی بوده باشد)
11- دزدی بدون رویاروئی با صاحب جنس بیش از یک مورد (از جمله جعل اسناد)
الگوی رفتاری غیر مسئولانه و ضد اجتماعی از 15 سالگی به بعد، که حداقل با چهار مورد از خصوصیات زیر مشخص بوده است:
1- ناتوانی برای حفظ رفتار و شغلی با ثبات که با هر یک از خصوصیات زیر مشخص میگردد(از جمله رفتار مشابه در زمینه تحصیلی اگر بیمار در حال تحصیل است):
a- بیکاری به مدت 6 ماه در ضمن 5 سال که ضمن آن کار فراهم بوده و انتظار می رفته است که شخص کار کند.
b- غیبت مکرر از کار بدون بیماری قابل توضیح خود یا اعضاء خانواده.
c- ترک چندین شغل بدون طرح های واقع گرایانه برای مشاغل دیگر.
2- ناتوانی برای سازگاری با موازین اجتماعی در ارتباط با رفتار قانونی که با اعمال ضد اجتماعی مکرر مستوجب دستگیری (خواه دستگیر شده باشد و خواه نه)، مثل تخریب اموال، ایجاد مزاحمت، دزدی و اشتغال به مشاغل غیر قانونی مشخص می گردد.
3- تحریک پذیری و پرخاشگری، که با نزاع ها و تهاجم های مکرر فیزیکی (بدون رابطه با شغل یا لزوم دفاع از خود و دیگری)، از جمله کتک زدن همسر و فرزند.
4- قصور در به جا آوردن مسئولیت های مالی، که با عدم پرداخت بدهی ها یا نفقه همسر و فرزند و سایر بستگان بطور منظم مشخص می گردد.
5- عدم طرح ریزی قبلی یا رفتارهای خلق الساعه، که با یک یا هر دم خصوصیت زیر مشخص می گردد:
a- مسافرت از جایی به جای دیگر بدون اینکه ترتیب قبلی شغل داده شود، یا هدف روشنی از مسافرت و طول مسافرت وجود داشته باشد.
b- فقدان آدرس معین برای یک ماه یا بیشتر.
6- ارزش قائل نشدن برای حقیقت، به طوری که با دروغ گویی مکرر، استفاده از نام های غیرواقعی، یا گوش بری برای نفع یا لذت شخصی مشخص می گردد.
7- بی احتیاطی نسبت به سلامتی خود و دیگران، به طوری که با رانندگی در حال مستی و با سرعت غیر مجاز در دفعات مکرر مشخص می گردد.
8- در صورت پدر و مادر یا قیم بودن ، فقدان عملکرد به عنوان یک شخص مسئول که با توجه به وجود یک یا چند تا از خصوصیات زیر مشخص می گردد:
a- سوء تغذیه فرزند.
b- بیماری فرزند به علت فقدان حداقل بهداشت.
c- عدم اقدام برای اخذ مراقبت طبی برای فرزندی که شدیداً بیمار است.
d- وابستگی کودک به همسایه ها یا بستگان غیر مقیم برای خوراک و مسکن.
e- عدم اقدام برای ترتیب مراقبت از طفل کوچک هنگام خروج از منزل.
f- اتلاف مکرر پولی که باید صرف ضروریات خانواده می شده، یا تلف کردن اموال شخصی.
9- هرگز بیش از یک سال وضعیت تک همسری کامل حفظ نشده باشد.
10- فقدان احساس پشیمانی (در آزار دادن دیگران، بد رفتاری یا دزدی از کسی دیگر خود را محق می داند.)
مشخصات:
شخصیت‌های ضد اجتماعی معمولاَ با ظاهر عادی، حتی فریبنده و راضی کننده مشاهده می‌شوند. اما سوابق آنها حاکی از اختلال عملکرد در بسیاری از زمینه‌های زندگی است. دروغگویی، فرار از مدرسه و منزل، دزدی، نزاع، سوء مصرف دارو و فعالیت‌های غیرقانونی، تجربیات معمول این بیماران می‌باشد. این افراد در موقعیت‌هایی که افراد نرمال اضطراب یا افسردگی نشان می‌دهند، هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. تهدید به خودکشی، به دلیل پرخاشگری نسبت به خود و یا به منظور اغفال دیگران در جهت كسب منافع شخصی، و اشتغال ذهنی با ناراحتی جسمانی كه منشا روانی دارد، شایع است. این افراد در بازی گرفتن دیگران بسیار استادند و به راحتی می‌توانند دیگران را برای شرکت در طرح‌هایی که برای به دست آوردن پول و شهرت نزدیکترین راه شمرده می‌شوند راغب سازند؛ طرح‌هایی که غالباَ به خسارت مادی و شرمساری اجتماعی یا هردو منجر میگردد. بی مبالاتی جنسی، بدرفتاری با همسر و فرزند و رانندگی در حال مستی از اتفاقات معمول در زندگی این بیماران است. یکی از یافته‌های قابل ملاحظه فقدان پشیمانی برای اعمالی است که شخص انجام داده است، یعنی این بیماران به نظر می‌رسد فاقد وجدان هستند.
این اختلال سیر بدون پسرفت دارد و اوج شدت آن معمولاَ در اواخر نوجوانی است. پیش آگهی متغیر است. گزارش‌هایی وجود دارد که از کاهش علایم با پیشرفت سن خبر می‌دهند. افسردگی، الکلسیم و سوء مصرف دارو شایع است.
شیوع :
3 درصد در مردها و یک درصد در زنها.
درمان
به صورت گروه درمانی و گروه های خودیاری موثرتر از زندان یا بیمارستان روانی است.
روان درمانی فردی
درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی بسیار دشوار است. درحالی‌که درمان‌های متعددی پیشنهاد شده‌اند، اما مطالعات کنترل شده‌ی کمی صورت گرفته است. روان درمانی فردی بهترین انتخاب می‌باشد. هرچه مداخله زودتر صورت گیرد (طی دوران کودکی و نوجوانی) میزان موفقیت درمان بیشتر خواهد بود. عقیده کلی مبتنی بر این است که از رویکردهای بینش - مدار (مانند رویكرد روانكاوی) اجتناب شود؛ در عوض از تقویت مثبت، رویکرد مبتنی بر واقعیت، مداخلات عینی، کنترل خشم و دیگر تکنیکهای شناختی - رفتاری استفاده شود. تمرکز اولیه درمان می‌تواند مبتنی بر رفتار پرخاشگرانه بیمار باشد.
درمان دارویی:
میتل فنیدیت و داروهای ضد صرع و کاهی نورولپتیک.
[spoiler]گردآوری: سید کمال حقیقی[/spoiler]
Linkback: https://irmeta.com/meta/b2081/t7633/
اشتراک و بوک مارک کردن این تاپیک در شبکه های اجتماعی
۱۹ فروردین ۱۳۹۰ - ۱۴:۱۰:۲۱