بسمه تعالی
این مملکت عاشق میخواهد ، هیچ وقت نگویید نمیشود ؛ بگویید چگونه میشود ؟
اندکی درباره ی استاد احمد حامی
استاد احمد حامی، در سال ۱۲۸۶ هجری شمسی در یکی از محلات قدیمی تهران متولد شد و پس از طی تحصیلات ابتدایی در مدارس توفیق و حسینیه ، تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان دارالفنون به پایان رساند و با موفقیت در آزمون اعزام به خارج ، جزو نخستین گروه از دانشجویان ایرانی در سال ۱۳۰۸ راهی برلین شد.
وی حدود یک سال بعد ، بنا بهدلایلی ، به تهران بازگشت و سپس عازم سوییس شد و توانست دکترای مهندسی راه و ساختمان را از پلی تکنیک زوریخ، دریافت کند . در واقع، استاد حامی ، نخستین ایرانی بود که موفق شد بین دانشجویان سایر کشورها ، رشته راه و ساختمان را با درجه ممتاز به پایان رساند و به دریافت جایزه ویژه این دانشگاه ، نایل شود.
عشق بی پایان استاد به ایران و آگاهی ایشان از نیاز کشور به افراد تحصیل کرده ، موجب شد که در سال ۱۳۱۵، به ایران باز گردد و همزمان با خدمت نظام وظیفه ، به عنوان رییس راه استان در وزارت راه شروع به کار کند.
مهندس حامی ، در آن زمان همچنین به تدریس در دانشکده فنی دانشگاه تهران که به عنوان نخستین دانشکده مهندسی ایران ، در طبقه فوقانی درالفنون مستقر بود نیز میپرداخت و از جمله بانیان احداث دانشکده در محل کنونی بود.
استاد حامی، در کنار ۴۶ سال تدریس مداوم در دانشکده فنی دانشگاه تهران ، در سایر دانشگاهها از جمله دانشگاه امیرکبیر ، دانشکده فنی دانشگاه تبریز و دانشگاه فارابی اصفهان نیز به تربیت دانشجویان و مهندسان کشور همت گمارد.
شخصیت چند بعدی استاد ، این امکان را به ایشان میداد که علاوه بر امور دانشگاهی ، به امور اجرایی نیز بپردازد . از این رو ، مسئولیت هایی نظیر مدیریت اداره ارتباطات در سازمان برنامه ، مدیریت کل راهها در وزارت راه و معاونت فنی وزارت ، مشارکت در بسیاری از طرحهای عمرانی از جمله راه آهن میانه و شاهرود که از شاهکار های مهندسی ایران میباشد را برعهده گرفته و در کنار آن ، همکاری نزدیکی با مرکز مطالعات سیاسی وزارت امور خارجه و سازمان برنامه و بودجه در تدوین مقررات و مشخصات فنی داشت و ایجاد مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن مشارکت فعالی را اعمال کرد.
سمت وی در مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن ، مشاور عالی ساختمان و مصالح ساختمانی بوده و در بنیانگذاری سازمان برنامه و بودجه سابق (سازمان مدیریت و برنامه ریزی فعلی) نیز همکاری تاثیرگذاری داشته است.
همکاری و مشارکت استاد حامی در ساخت و راه اندازی بسیاری از راه ها ، پل ها ، راههای آهن ها ، فرودگاه ها و بنادر کشور و تسلط وی به راههای کشور به حدی بود که ایشان را "پدر راههای ایران" نامیدهاند.
استاد ، علاوه بر این ، بارها پیشنهاد پست وزارت راه را به علت علاقه وافر به تدریس ، رد کرد . مجموعه ویژگیهای منحصر به فرد استاد احمد حامی ، او را به عنوان یکی از ارکان تاریخ مهندسی کشور مطرح میکند و همچنین اطلاعات بسیار دقیق استاد از خصوصیات زمین شناختی و جغرافیای مناطق مختلف ایران ، این امکان را به ایشان داد که بسیاری از معادن کشور از جمله معادن سیمان در جاجرود و آبگرم ، معدن ماسه سیلیسی در فیروز کوه ، معدن قیر معدنی در بهبهان و کانولن در جاجرود و میانه را کشف کند .
زنده یاد مهندس حامی ، علاوه بر تحقیق و بررسی پیرامون وضعیت خاک و معادن کشور ، مطالعات گستردهای در زمینه تاریخ تمدن و فرهنگ ایران انجام داد . مطالعاتی که به ارایه نظریاتی در مورد خط فارسی ، ریشه تاریخی نام مناطق ایران ، رد صحت حمله اسکندر مقدونی به ایران و نیز چگونگی انقراض سلسله ساسانی انجامیده است.
مجموعهی آثار مکتوب استاد ، دامنه وسیعی از موضوعات را فرا میگیرد که از آن جمله ، میتوان به کتابهای «مصالح ساختمانی» ، «سیمانهای طبیعی» ، «نسوز» ، «آسفالت گوگردی» ، «راههای ایران در گذشته و آینده» ، «روسازی آسفالتی خیابانهای تهران» ، «ماشینهای متراکمکننده زمینهای خرده سنگی» ، «برآورد ساختمانها» ، «آبیابی ، آبرسانی ، آبیاری ، آبسنجی در ایران باستان» ، «سفر جنگی اسکندر مقدونی به درون ایران و هندوستان بزرگترین دروغ تاریخ است» و «هلنیسم دروغی بزرگ درباره فرهنگ ملتی کوچک» اشاره کرد.
از استاد حامی علاوه بر آثار علمی تخصصی ، تحقیقات و کتاب هایی نیز در زمینههای فرهنگی ، ادبی و تاریخی به جای مانده که از جمله آنها میتوان به کتابهای «خط فارسی» ، «کیش مهر یا بغ مهر» و بسیاری دیگر اشاره کرد که تاکنون در مجموع ، در شمارگانی بیش از ۵۰ هزار نسخه به چاپ رسیدهاند.
مهندس احمد حامی در کنار تالیفات و مقالات چاپ شده خود ، تعداد قابل توجهی گزارش و مقاله منتشر نشده دارد که در بسیاری از آنها طرحهای پیشنهادی مفیدی در زمینه مهندسی راه و ساختمان ارایه شده که کوتاه کردن راه شمال ، نامناسب بودن راه هراز ، آباد کردن خوزستان و ... از آن جملهاند.
استاد حامی ، سرانجام پس از عمری تدریس و تلاش پیگیر در راه اعتلای ایران عزیز و خدمت به مردم در دهم بهمنماه ۱۳۷۹ در گذشت و در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.
گفتنی است ؛ استاد حامی، حقوق مربوط به تمامی آثار خود را به دانشگاه تهران اهدا کرده است .
یادش گرامی باد
Linkback: https://irmeta.com/meta/b1374/t216/