میزان آب مورد نیاز را هم می‌توانید با یك فنجان اندازه بگیرید. معمولا ابتدا آب را داخل ظرف قهوه‌جوش می‌ریزند و بعد قهوه و شكر را به آن اضافه می‌كنند.

برای هر فنجان قهوه، یك تا دو قاشق قهوه لازم است.

در تركیه، برای بیان میزان شیرینی قهوه چهار درجه دارند: به قهوه بدون شكر، ساده؛ قهوه‌ای كه نصف قاشق چایخوری شكر داشته باشد، «شكرلی»؛ قهوه‌ای كه یك قاشق شكر دارد، «ارتا شكرلی» و به قهوه‌ی با شكر زیاد «چوخ شكرلی» می گویند.

قهوه را تا زمانی كه شكر آن حل شود،‌ هم بزنید.

بعد از این مرحله، قاشق را از قهوه‌جوش بیرون بیاورید و قهوه‌جوش را روی حرارت اجاق بگذارید. در مدتی كه قهوه روی حرارت قرار دارد اصلا آن را هم نزنید، زیرا باعث می‌شود كف قهوه از بین برود.

زمانی كه قهوه شروع به جوشیدن كرد، ظرف را از روی اجاق بردارید و قهوه را در ظرف بریزید.
قهوه تركی كه درست آماده شده باشد، یك لایه نازك از كف روی خود دارد. چنین كفی تنها زمانی به دست می‌آید كه آب استفاده شده سرد باشد و قهوه با حرارت اندك به جوش بیاید.
می‌توانید 20 ثانیه پس از جوش آمدن قهوه صبر كنید، سپس قهوه را از روی چراغ بردارید. اما به این ترتیب قهوه یكدست و خوش طعمی دارید كه كفی روی آن نیست.
برای اینكه هم قهوه یكدست داشته باشید و هم كف روی آن را، می‌توانید زمانی كه كف تشكیل شد آن را در فنجان بریزید و بگذارید باقی قهوه بیشتر بجوشد.
البته روش‌های دیگری هم برای تهیه قهوه ترك وجود دارد. مثلا در برخی از مدارس آشپزی، می‌گویند ابتدا آب را داغ كنید، بعد شكر را به آن اضافه كنید و بگذارید خوب حل شود. محصول این كار شربتی است كه دمای جوش بالاتری نسبت به آب دارد. آنگاه قهوه و هل را به آن اضافه كنید و بگذارید كه مخلوط به قل‌قل بیفتد.
وقتی مایع به جوش آمد، پیش از آنكه آن را در فنجان بریزید، یك بار آن را از روی حرارت بردارید و دوباره پس از چند لحظه روی حرارت قرار دهید(برخی تا سه بار این حركت را انجام می‌دهند). دوباره بگذارید قهوه جوش بیاید. با این كار قهوه خوش عطرتری خواهید داشت.