تالار گفتگوی تخصصی متا
بخش عمومی تالار و آشنایی با متا => تالار مشترک بین تخصصها => نويسنده: DELFAN در ۲۵ خرداد ۱۳۸۹ - ۱۲:۴۹:۵۶
-
چند مدت بود كه ترسي مبهم زندگي ام را سياه كرده بود. مي ترسيدم ديوانه شوم. با تني عرق كرده و تپشهاي شديد قلب به اين مسأله وحشتناك فكر مي كردم. تحمل اين تصور را نداشتم به سراغ دكتر رفتم و با بغض از درد وهم آلودم تعريف كردم: «هميشه دختر جسوري بودم. هيچ وقت مثل زنان اطراف از ديدن حشرات و حيوانات چندشم نمي شد و جيغ نمي كشيدم. تفريح مورد علاقه ام جمع آوري حشرات بود، بنابراين بي هيچ واهمه اي انواع عنكبوتها و كرمها را جمع مي كردم. برادرانم از تاريكي مي ترسيدند، ولي من نه. همه مي گفتند اين دختر بايد پسر مي شد، اما نمي دانم چرا يك باره همه چيز تغيير كرد و من گرفتار ترس عجيبي شدم. گمان مي كنم ديوانه مي شوم.»
دكتر مي گويد: نگران نباش اين عارضه اختلال هراس نام دارد و درمان پذير است. اين اختلال در زنان بيشتر از مردها ديده مي شود؛ يعني به ازاي دو يا سه زن يك مرد مبتلا مي شود. اين اختلال در واقع نوعي اضطراب شديد خود به خود است كه حملات آن عود كننده و غير قابل پيش بيني است. اين حملات معمولاً 2 تا 10 دقيقه طول مي كشد، ولي بعضي حملات بيش از يك ساعت هم طول مي كشد. نشانه هاي جسمي اين عارضه تپش قلب، تندي ضربان قلب، درد سينه، احساس خفگي، تعريق، لرزيدن، انقباض عضلات دست وپا و... است. از نشانه هاي رواني هم مي توان به ترس شديد از ديوانه شدن، مرگ و احساس غير عادي و غير واقعي شدن خود و محيط ... اشاره كرد.
با وحشت مي گويم، آقاي دكتر! علت اين بيماري چيست؟ هيچ كدام از نزديكان و خانواده ام به اين بيماري مبتلا نشده اند.
دكتر با خونسردي پاسخ مي دهد: عوامل متعددي در ابتلا به اين عارضه دخالت دارند كه مي توان مهمترين آنها را عوامل زيست شناختي، ژنتيكي، بيماريها، داروها و حوادث ناگوار دانست. البته اختلالهاي تنفسي، قلبي، غددي و تشنج و محروميت از برخي داروها كه بدن به آن وابسته شده است نيز از آن عوامل مؤثر است. برخي از عوامل نيز در تشديد اين اختلال نقش بسزايي دارند كه استرس، احساس گناه، خستگي يا كار زياد، بيماري، سوء مصرف داروها، سابقه ساير اختلالهاي رواني و سابقه خانوادگي اختلال هراس، از آن جمله است.
جوونا هم مي ترسن!
من با ناراحتي مي گويم: آقاي دكتر! من هنوز سي سالم نشده نبايد اينقدر اعصابم ضعيف شود كه دچار اختلال هراس شوم. به نظرتان سن من براي اين اختلال كم نيست؟
دكتر با لبخندي پدرانه مي گويد: نه! اين اختلال به سن مربوط نمي شود، ولي معمولاً اوايل بزرگسالي و حدود بيست و پنج سالگي اتفاق مي افتد، ولي ممكن است در هر سني ديده شود. البته روانپزشكان در اين باره تحقيقاتي كرده اند كه نشان مي دهد تقريباً 25 درصد جوانان در شرايط مختلف زندگي حداقل يك بار دچار علايم اختلال هراس شده اند.
كافئين را حذف كنيد
دوباره مي پرسم: به نظر شما اين عارضه درمان دارد. دكتر مي گويد: بله، درمان پذير است. تجويز داروهاي ضد افسردگي و ديگر داروها در درمان آن مؤثر است. براي آنكه مانع تكرار دوباره حملات شويد بهتر است به مقدار كافي استراحت و ورزش كنيد. آموزش روشهاي آرام بخش كه باعث كاهش اضطراب واسترس مي شود نيز بسيار اهميت دارد، يكي از آنها نفس عميق است. راه ديگر ثبت افكار و احساسات اضطرابي در دفتر مي باشد؛ چون با اين شيوه مي توانيد علل اضطراب و راه حلهاي احتمالي درمان آن را ارزيابي كنيد. نكته ديگر آنكه در رژيم غذايي خود مصرف كافئين را چه به صورت چاي يا هر شكل ديگر قطع كنيد؛ زيرا مصرف اين مواد، در عود كردن حملات اختلال هراس مؤثر است.
با نگراني مي گويم: يعني امكان عود دوباره اين اختلال وجود دارد؟
دكتر پاسخ مي دهد: متأسفانه بيماران هر از چندي دچار اين حمله ها مي شوند، اما درماني براي آن پيدا نشده است، اما من معتقدم اگر شما به رژيم غذايي بدون كافئين، ورزش و استفاده از روشهاي آرام كننده توجه كافي بكنيد و درباره افكار و احساسات ناخوشايند خود با آشنا يا دوستي صحبت كنيد؛ مطمئن باشيد با كمك پزشكان بازگشت آن كمتر اتفاق مي افتد. اما اگر با درمانهاي معمولي بهبود نيافتيد يا نشانه هاي جديد غير قابل علتي داشتيد، دوباره مراجعه كنيد.
من باز مي گردم و به خودم قول مي دهم مثل هميشه با اراده، ديو ترس را مغلوب كنم و ترس را بترسانم.