تالار گفتگوی تخصصی متا
مرجع علوم انسانی متا => مرجع برنامه ریزی علوم اداری و مدیریت => مرجع مدیریت منابع انسانی => نويسنده: A.Ehsani در ۲۸ آبان ۱۳۸۹ - ۲۰:۱۲:۲۶
-
اگر شما به اشخاصی كه در سابقهشان شكستهای پیدر پی در كارهایشان وجود دارد، كاری پیشنهاد كنید، به احتمال زیاد شكست خواهند خورد.
تا اینجا این مطلب چیز جدیدی نیست.
اما چرا این افراد شكست میخورند و چه اتفاقی خواهد افتاد اگر شما در وظایفی كه به عهده دارید، به اشتباه آنها را به كار بگیرید؟
به نظر میرسد اشخاصی كه پیدرپی شكست میخورند بیش از توانشان كار میپذیرند و از تواناییهای خود تصوری واقعبینانه ندارند. ضمیر خودآگاهشان آنها را سخت به پیش میراند و اغلب تعهداتی را میپذیرند كه شانس انجام آنها بسیار پایین است. بیش از حد قول میدهند و واقعاً فكر میكنند كه میتوانند آنها را انجام دهند. اگر این افراد تصویر واقعبینانهای از تواناییهای خود میداشتند ماموریتهایی را میجستند و میپذیرفتند كه شانس بهتری برای موفقیت داشته باشند.
از آنجا كه این افراد به شایستگیهای برتر خود اعتقاد دارند اغلب خود را به گونهای مطرح میسازند كه دیگران آنها را باور میكنند و به كار میگیرند ولی در پایان، كارفرمایان نا امید میشوند و در این میان، زمان و منابع از دست میرود.
متاسفانه، از آنجا كه بازندگان چشمشان را به روی محدودیتهای خود میبندند، مسئولیت ناكامیهای خود را نمیپذیرند و از اشتباهات خود درس نمیگیرند و در نتیجه، آنها را بارها و بارها تكرار میكنند. بدتر از آن، دیگران را به خاطر شكستهای خود مقصر میدانند؛ اغلب میپندارند شخص دیگری است كه موجب شكست آنها شده، و بیشتر، شخصی كه آنها را به كار گرفته است.
در نتیجه، بهكارگیری «بازندگان» تنها منابع را هدر نمیدهد بلكه عوارض جانبی نامیمون دیگری دارد كه بسیار خطرناكتر است: این افراد تخم ناامیدی میكارند و شهرت سخت به دست آمده را، خراب میكنند.
به این ترتیب، آیا تنها باید كسانی را به كار گرفت كه موفقیت در سابقهشان به صورتی مكرر به چشم میخورد؟
نه الزاماً؛ دلیل موفقیت پیدرپی این اشخاص ممكن است این باشد كه تیر را به هدفهای آنقدر نزدیك میزنند كه احتمال خطا نداشته باشد.
هر دوی این اشخاص به یک اندازه نامناسبند. اشخاصی ارجحیت دارند كه هر چند گاه یكبار شكست میخورند، به ناكامی خود چیره و در نهایت موفق میشوند. چنین موفقیتی نشانه قدرت شخصیت آنها است.
موفقیت این نیست كه كمتر زمین خورده باشیم بلكه این است كه با چه سرعتی از جا برخاسته باشیم. در نهایت زمین خوردن برای آزمون محدودیتها ضروری
منبع: Dr. A. K. Adizes, Managerial Insight, Jan, 2010