تالار گفتگوی تخصصی متا
بخش عمومی تالار و آشنایی با متا => تالار مشترک بین تخصصها => نويسنده: A.Ehsani در ۱۰ آبان ۱۳۸۹ - ۰۸:۵۶:۱۰
-
۱- استفن کینگ: کینگ وقتی می‌خواهد کتابی بنویسد، در طول یک روز ۱۰ صفحه پشت سر هم بدون هیچ وقفه‌ای می‌نویسد. حتی در روزهای تعطیل. بنابراین هر روز مقدار زیادی مطلب نوشته شده دارد که این نتیجه‌ای پیش‌بینی نشدنی در پی دارد. کینگ یکی از فعال‌ترین نویسندگان در دوران ماست.
۲- ارنست هِمینگوی: در مقایسه با کینگ، همینگوی روزانه ۵۰۰ کلمه می‌نوشته است که بد هم نیست. او صبح زود می‌نوشته تا از هیجان به دور باشد و در سکوت و آرامش به کارش بپردازد. مطلب جالب این است که همینگوی بخاطر اعتیاد به الکل مشهور بوده است اما هیچ وقت موقع نوشتن مست نمی‌کرده است.
۳- ولادیمیر ناباکوف: او نویسندهٔ رمان‌های بزرگی چون «لولیتا»، «آتش رنگ باخته» و «آدا» است. ناباکوف عادت دارد ایستاده بنویسد و تمام نوشته‌هایش روی فیش‌هایی است که به او این امکان را می‌دهد تا وقایع را بدون ترتیب بنویسد و با جابه‌جا کردن فیش‌ها به آن‌ها همان‌طور که می‌خواهد نظم و ترتیب دهد. او برای رمان آدایش بیش از ۲۰۰۰ فیش نوشته است.
۴- ترومان کابوت: نویسندهٔ «صبحانه در تیفانی» و «خونسرد» ادعا می‌کند که نویسنده‌ای کاملا افقی است. او می‌گوید هنگام نوشتن باید روی تخت خواب یا کاناپه با یک سیگار و قهوه در کنارش دراز بکشد، که بعد این قهوه جای خودش را با چای، و چیزهای دیگر عوض می‌کند تا این که روز تمام شود. او چرک‌نویس اول و دومش را با مداد می‌نویسد، سپس پاکنویسش را تایپ می‌کند که باید این کار هم در رختخواب و با حفظ تعادل دستگاه تایپ روی زانوهایش انجام شود.
۵- فیلیپ راث: یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر آمریکا راث است. او هم عادت دارد ایستاده بنویسد و هنگام قدم زدن فکر می‌کند. او ادعا می‌کند برای هر صفحه‌ای که می‌نویسد نیم مایل (۸۰۰ متر) پیاده رویی می‌کند. او زندگی شخصی‌اش را از کارش جدا کرده است و در خانه‌اش نمی‌نویسد. او یک اتاق کار دارد که خارج از خانه‌اش ساخته شده است.
راث پشت میزش جایی که از پنجره دور است می‌نشیند و کار می‌کند تا تمرکزش به هم نخورد.
۶-جیمز جویس: جویس در میان جماعت نویسندگان بزرگ قرن اخیر قد علم کرده است. در حالی که فعال‌ترین نویسندگان کارشان را با تعداد کلمات یا صفحات خاص محدود می‌کنند، این برای او باعث افتخار است که وقتش را با درگیری با جملات می‌گذراند. در این باره داستان مشهوری وجود دارد که از این قرار است: دوستی در خیابان از جویس می‌پرسد: آیا تا به حال روز خوبی در نوشتن داشته‌ای؟ جویس با خوشحالی جواب می‌دهد بله. دوست دوباره می‌پرسد: در آن روز چه قدر نوشته‌ای؟ جویس می‌گوید: ۳ جمله!
۷-جویس کارول اوتس: نوشته‌هایش به صورت دست‌نویس است و برای کارش هیچ برنامهٔ جدی ندارد. او می‌گوید ترجیح می‌دهد صبح قبل از صبحانه بنویسد. او استاد نویسندگی خلاق است و می‌گوید در روز درسی‌اش به مدت ۴۵ دقیقه یا ۱ ساعت قبل از ترک کلاس اولش، می‌نویسد. در روزهای دیگر، وقتی نوشتنش خوب پیش می‌رود می‌تواند ساعت‌ها بدون هیچ استراحتی بنویسد و صبحانه‌اش را در ساعت ۳-۲ بعد از ظهر بخورد.