سلام
اصل حد بی کفایتی به قلم صمیمی دکتر پرویز زارعی
این اصل مهم مدیریتی می گوید، کارکنان آنقدر از سلسله مراتب سازمانی بالا می روند تا به سطح بی کفایتی برسند. مراقب باشیم عدم توجه به این اصل مهم مدیریتی سازمان شما را به سمت ناکارآمدی و مرگ سوق میدهند.
یکی از معضلاتی که این مشکل را تشدید می کند، توجه به میزان تجربه تقویمی - نه عملکردی، شایستگی و مهارتی - کارکنان است و صرف اینکه شخص دارای تجربه است، او را ارتقاء می دهند و حتی مدیر می کنند، فارغ از اینکه آیا او دارای شایستگی های مدیریتی هست یا نه ؟
پیتر در این اصل به ما می آموزد که: اگر کارمندی شغل فعلی خود را به بهترین شکل ممکن نیز به انجام میرساند، دلیلی بر آن نیست که می تواند ارتقاء یابد!
به کارمند فرصت بدهید همان کاری را انجام بدهد که در آن خبره و ماهر شده است، و بجای اینکه او را در سلسله مراتب سازمانی بالا ببرید، حقوق و مزایای او را افزایش بدهید و از سیستمهای تشویقی و انگیزشی برای افزایش روحیه او استفاده کنید.
در تجربیاتی که از ارزیابی مدیران از سال 2001 تاکنون داشته ام متوجه این اشتباه سازمانها شده ام و مهم است بخاطر داشته باشیم با ارتقای نابجا هم سازمان شما و هم شاغلی که قبلا کار خود را به خوبی انجام میداد به ناکارآمدی و ضعف در عملکرد میرسند. (دکتر پرویز زارعی)
قبل از ارتقای کارکنان به ویژه به مشاغل مدیریتی بیشتر و بیشتر و بیشتر احتیاط کنیم!
کانون های ارزیابی و آزمون های سایکومتریک - SFPQ, Orpheus, Giotto, MPQ, AMI, RANRA, WGCTA - راهنما و ابزار مناسبی برای رعایت احتیاط و اطمینان از صلاحیت احراز مشاغل مدیریتی هستند.
سعی نکنیم دوچرخه را از نو اختراع کنیم! سعی کنیم از راهکارهای تجربه شده استفاده کنیم، راهکارهایی که سازمانهای پیشرو جهانی در پیش گرفته اند و در حال تداوم آن هستند.
موفق باشید.