حسن فتحی در دانشگاه قاهره آغاز به کار کرد و رئیس مدرسه معماری دانشگاه این شهر بود. همواره تلاش می‌کرد تا شیوه ساختمان سازی سنتی فراموش شده را به ویژه در مناطق روستایی مصر، که مراحل اولیه توسعه را طی می‌کردند، به روش بازسازی مجدداً احیا کند.وی کاربری روش‌های پرهزینه وارداتی را صرفاً هنگامی به کار می‌برد که از راه حل‌های شیوه‌های سنتی ثمربخش‌تر می‌نمود. از این رو الگویی ارائه داد که در سطح جهانی مورد قبول قرار گرفت.

یکی از مشهورترین کارهای او روستای قرنه جدید در نزدیک اُقصُر است که تماماً از خشت خام ساخته شده‌است. حسن فتحی مسئول تهیه طرحی جهت جابجایی روستای قُرنه از طرف اداره باستان‌شناسی قاهره می‌شود. در این جابجایی فتحی از شیوه‌های قدیمی ساخت و ساز بهره گرفت.
حسن فتحی مرد فریبایی و گیرایی، مرد وقار و متانت و فهم و شعور بود. معماریی که او به دنیا هدیه کرد نیز همه ی این صفت ها را یکجا در خود گرد می آورد. بناهای او به روشنی نمایانگر آرمان های او و تکنیک های برگزیده ی خود اوست فتحی معتقد بود که معماری هر مکان ویژه ی مردم خود آنجاست زیرا هر منطقه ای مصالح،آب و هوا و میراث فرهنگی و روانشناسی خاص خود را دارد که بر بیان معماری ویژه ی آنجا تأثیر می گذارند. این اعتقاد او در واکنشی که نسبت به سبک معماری بین المللی داشت آشکار می شود:« آیا معماری بین المللی توجه بیمار گونه ی جهانی نسبت به هنر و فقدان جهانی فرهنگ نیست؟ به نظر من بهترین بیان معمارانه آن چیزی است که حاصل بر همکنش بین شعور انسان و محیط طبیعی او و پاسخگوی نیازهای مادی و معنویش باشد» او، در عین ترویج توجه به معماری منطقه ای ، انزوای منطقه ای را توصیه نمی کرد. معماری خود او عنصرهای منطقه ای گوناگون مصر را آزادانه در هم می آمیزد. منطقه گرایی او می خواهد معماران را به این چالش وادارد که زمینه ای را که در آن طراحی می کنند و می سازند بدرستی بشناسند و به آنچه برای آن مکان و بهره گیران بومی آن ضروری است احترام بگذارند، خودش در این باره چنین می گوید معروف است که اگر چیزی را ، بدون توجه به محیط طبیعی در مکانی از طبیعت بگذارید هم طبیعت شما را مجازات خواهد کرد و هم مردم حسن فتحی صداقت در معماری را تغریف می کرد : او همانگونه طراحی می کرد که جامعه نیاز داشت و همانگونه می ساخت که فکر می کرد و همانگونه فکر می کرد که زندگی می کرد از نظر فتحی انسان معیار همه چیزست. انسان موجودی است که نیروهای طبیعت را می بیند و آن ها را احساس می کند. معمار باید کارکرد احساس های آدمی را بشناسد تا بتواند آن نیروها را به هنر مبدل سازد: بدبختانه، چشم آدمی مانند گوشش حساس نیست . وقتی گوشتان صدای نا هنجاری را می شنود ، شما ناخودآگاه از جا می پرید، اما اگر دیدگانتان تناسبی ناهنجار را ببیند، یکه نمی خورد و مثلاٌ چشمتان سرخ نمی شود یا از آن اشک نمی آید ودردتان
نمی گیرد خانه ی عبدالرحمن نظیف سال ساخت : 1980 مکان جده - عربستان سعودی مالک شیخ عبدالرحمن نظیف طراح : حسن فتحی مالک که در یک خانه ی سنتی در جده زندگی می کرد در سال 1974 فتحی را در قاهره ملاقات کرد و فتحی نخستین طرح ها را در آنجا به او ارایه داد. پس از موافقت های اولیه از زمین ساختگاه طرح ، در جده بازدید کرد و کار ساخت در همان سال آغاز شد. ساخت سازه ی طرح دو سال طول کشید . سنگ های این ساختمان را از یک خانه ی قدیمی کلنگی در جده بازیافت کردند و مالک برای تهیه ی چوب به کشورهای گوناگونی سفر کرد و سر انجام چوب لازم را از اندونزی و سوئد آورد . کار ساخت خانه با همکاری دو تن از بناهای همکار استاد فتحی پیش رفت. که برای این کار به مدت 6 ماه از قاهره به جده آمدند.برخی عنصرهای به کار رفته در این خانه توسط خود مالک و پس از تأیید فتحی کار شد. پایان کامل کار ساختمان شش سال به درازا انجامید . این ساختمان یکی از معدود کارهای ساخته شده ی استاد فتحی در بیرون از زادگاه خودش( کشور مصر ) است
منبع: ویکیپدیا- architectureazad84.blogspot.com/2007/02/blog-post_20.html و خودم

Linkback: https://irmeta.com/meta/b936/t494/