این سروده را به ناصرالدین شاه قاجار منسوب کرده اند ولی به نظر بنده :سخن کز دل برون آید....نشیند لاجرم بر دل.مهم نیست که گفته مهم اینست که چه گفته شده است:
باز گویم من ز عشق و راز عشق...قصه پر غصه ی آواز عشق
ای برادر تا توانی زین سفر...روبگردان الامان و الحذر
پهلوانان اندرین میدان هلاک...گشته اند سرگشته مالامال خاک
این ره عشق است و بس دارد خطر....باید از جان و جهان کردن گذر
عشقبازی کار هر شیاد نیست...این شکار دام هر صیاد نیست
عاشقی را قابلیت لازم است...طالب حق را حقیقت لازم است
عشق از معشوق اول سرزند...تا به عاشق جلوه ای دیگر کند
شاهد این مدعا خواهی اگر...بر حسین و حالت او کن نظر
روز عاشورا در آن میدان عشق...کرد رو را جانب سلطان عشق
بارالها این سرم این پیکرم...این علمدار رشید این اکبرم
این سکینه این رقیه این رباب...این عروس دست و پا خون در خضاب
این منو این ذکر یارب یاربم...این منو این ناله های زینبم
این منو این ساربان این شمر دون...این تن عریان میان خاک و خون
پس خظاب آمد زحق کای شاه عشق...ای حسین ای یکه تاز راه عشق
گر تو بر من عاشقی ای محترم...پرده در کش من به تو عاشقترم
خود بیا که میکشم من ناز تو...عرش و فرشم جمله پا انداز تو
خود بیا که من خریدار توام...مشتری بر جنس بازار توام
لیک خود تنها میا در بزم ما...خود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلی...خاصه در منقار او برگ گلی
هم تو بلبل گل علی اصغرت...بشتاب اینک به سوی داورت
********************************************
حقا که حادثه ی عاشورا عشقبازی حق تعالی با دردانه ی آفرینشش بوده و برای حق مجازی،،،اما برای خلق حقیقتی به بزرگی تمام دنیا که بعد از قرنها هنوز هم روز به روز ابعاد تازه تری از آن واقعه ی عاشقانه برای عاشقان هویدا و کشف میگردد.حیف و صد حیف که بقول استاد شریعتی:حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
در پناه پروردگار عاشق حسینی باشید.

Linkback: https://irmeta.com/meta/b562/t8597/