چهار همسر

روزگاری پادشاه ثروتمندي بود که چهار همسر داشت.اوهمسر چهارم خود را بسیار دوست میداشت و او را با گرانبهاترین جامه ها می آراست و با لذیذترین غذاها از او پذیرائی میکرداین همسر ازهر چیزی بهترین را داشت .
 
پادشاه همچنین همسر سوم خود را بسیار دوست میداشت و او را کنار خود قرار میداد اما همیشه از این بیم داشت که مبادا این همسر او را به خاطر دیگری ترک نمائد.
 
پادشاه به زن دوم هم علاقه داشت او محرم اسرار شاه بود و همیشه با پادشاه مهربان و صبور و شکیبا بود هر گاه پادشاه با مشکلی روبرو میشد به او متوسل میشد تا آنرا مرتفع نمائد .
  همسر اول پادشاه شریک بسیار وفاداری بود و در حفظ و نگهداری تاج و تخت شاه بسیار مشارکت میکرد.اما پادشاه این همسر را دوست نمی داشت وبرعکس این همسر شاه را عمیقا؛ دوست داشت ولی شاه به سختی به او توجه میکرد .
 
روزی از این روزها شاه بیمار شد و دانست که فاصله زیادی با مرگ ندارد.
 
سراغ از همسر چهارم خود که خیلی مورد توجه او بود رفت گفت من تو را بسیار دوست داشتم بهترین جامه ها را بر تن تو پوشانده ام و بیشترین مراقبتها را از تو بعمل آورده ام اکنون که من دارم میمیرم آیا تو مرا همراهی خواهی کرد ؟
گفت:بهیچ وجه !! و بدون کلامی از آنجا دور شد این جواب همانند شمشیر تیزی بود که بر قلب پادشاه وارد شد .
 
پادشاه غمگین و ناراحت از همسر سوم خود پرسید من در تمام عمرم تو را دوست داشته ام هم اکنون رو به احتضارم آیا تو مرا همراهی خواهی کرد و با من خواهی آمد ؟
گفت نه هرگز !! زندگی بسیار زیباست اگر تو بمیری من مجددا ازدواج خواهم کرد و از زندگی لذت میبرم !
 
پادشاه نا امید سراغ  همسر دوم خود رفت و از او پرسید من همیشه درمشکلاتم از توکمک جسته ام و تو مرا یاری کردی من در حال مردنم آیا تو با من خواهی بود ؟
گفت نه متاءسفم من در این مورد نمیتوانم کمکی انجام دهم من در بهترین حالت فقط میتوانم تو را داخل قبرت بگذارم ! این پاسخ مانند صدای غرش رعد و برقی بود که پادشاه را دگرگون کرد !
 
در این هنگام صدائی او را بطرف خود خواند و گفت من با تو خواهم بود تو را همراهی خواهم کرد !
هر کجا که تو قصد رفتن نمائی!
شاه نگاهی انداخت همسر اول خود را دید ! او از سوء تغذیه لاغر و رنجور شده بود شاه با صدائی بسیار اندوهناک و شرمساری گفت :
من در زمانی که فرصت داشتم باید بیشتر از تو مراقبت بعمل می‌آوردم من در حق تو قصور کردم ...
 
در حقیقت همه ما دارای چهار همسر یعنی همفکر در زندگی خود هستیم  همسر چهارم :همان جسم ماست مهم نیست که چه میزان سعی و تلاش برای فربه شدن و آراستگی آن کردیم وقتی ما بمیریم او ما را ترک خواهد کرد .
 
همسر سوم : دارائیها موقعیت و سرمایه ماست زمانی که ما بمیریم آنها نصیب دیگران میشوند .
همسر دوم :خانواده و دوستانمان هستند مهم نیست که چقدر با ما بوده اند حداکثر جائی که میتوانند باما بمانند همراهی  تا مزاز ماست .
 
همسر اول : روح ماست که اغلب در هیاهوی دست  یافتن به ثروت و قدرت و لذایذ فراموش میشود . در حالیکه روح ما تنها چیزی است که هر جا برویم ما را همراهی میکند .
 
پس از آن مراقبت کن او را تقویت کن و به او رسیدگی کن که این بزرگترین هدیه هستی برای توست و آن دارای والاترین مراتب ارتقای شخصیتی انسانهاست و موجب کمال...

در پناه  پروردگار عاشق موفق باشید...

Linkback: https://irmeta.com/meta/b378/t8629/

با سلام
ممنونم از لطفتون.حقیقتا نمیدونستم این مطلب قبلا تو این سایت بوده،اما خب تاثیر گذار و جالب به نظرم رسید و از بعد خاصی و یا عقیده ی متفاوتی نسبت به این داستان ندارم و از اینکه چرا تو این بخش قرار دادم.چون جدیدن دارم تو این سایت فعالیت میکنم بیشتر قبل از گذاشتن هر مطلبی با مطالب دیگه ای که تو اون بخش قرار داده شده مقایسه میکنم.اما اگه به نظر شما و یا سایرین اشتباه گذاشته شده خب تغییرش میدیم....
اما بنده نطرم بر اینه که روح آدمی اون جاییه که بیشترین ابعاد شخصیتیه یک فرد رو شکل میده.
هر چی روح صیقل داده شده و با صفا تر و قویتر باشه موجب کرامت نفس میشه و احساسات شخص رو به اون کمال انسانی سوق میده.البته قابل تغییره.
روح دارای والاترین مراتب ارتقای شخصیتی انسانهاست.یعنی نقش بالایی در کمال شخصیتی داره.
امیدوارم تونسته باشم برسونم.
منظورم همین بوده.

با عرض سلام...
خواهش میکنم.شما لطف دارید جناب کوکبی.این نشانه ی همون روح بلند و تفکرات ارزشمند شماست.بدون تملق عرض میکنم،حق هم شاهده چند روزیه که در  جمع دوستان و عزیزانی که هستیم و به صحبت و تبادل نظر و...مشغول میشیم.اون پاسخ شما تو بخش (زن بودن)که اون جمله ی زیبا رو بکار برده بودید که ...چراغی بیافروزیم...رو مرتب مطرح میکنم و راجع بهش بحث میکنیم.
پس دل به دل راه داره...
اما راجع به این مطلب هم زیبا فرمودن اون دوستتون.واقعا همینطوره اصلا در دستگاه خلقت و خصوصا اسلام ناب ، جزیی نیست که دلایل منطقی و علمی و موجه ای براش ذکر نشده باشه و بنده یقین دارم اگر جایی هم ابهاماتی در میان هست هنوز اون قوه ی تجزیه و تحلیل بشری به اون حد نرسیده.
این نظرتون هم راجع به اینکه روح برآیند ارزش درونی و ارزشها هم تابعی از نگرش ما هستند جالبه و موجه.حق با شماست ممکنه اشخاصی با طرز تفکرات دیگه و نگرشهای متفاوت هدف و منظورشون از کمال چیز دیگه ای باشه.بنده هم عرض کردم که قابل تغییره.
ولی منظور بنده اون کمال انسانی ای بود که مورد توجه ادیان آسمانی بوده و از همین رو الان که فکر میکنم مقصودم از مراقبت از روح هم همون داشتن نگرش زیبا و معنوی و ارزشمند نسبت به پیرامون خودمونه که نتونستم کاملا توضیح بدم.
بله در این دقت نداشتم روح برآیند ارزشهای درونی ماست و ارزشها هم تابعی از نگرش ما.ولی خب چه نگرشی؟؟؟
حالا به نظر شما چه نوع نگرشی به پیرامون اون نگرش مطلوبه؟این نگرش رو کجا باید پیدا کرد؟چطور متوجه بشیم که چی درسته و چی ما رو از کمال دور میکنه و اصلا کمال واقعی انسانی کجاست؟
این هم معروفه که :
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه....چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند.
حقیقت کجاست؟
آیا همه ی ما این توان رو داریم که مطلوب را از نامطلوب تمییز بدیم؟قطعا همه میتونن چون قوه ی تعقل موهبت و نعمتیه که حق تنها به انسان کرم فرموده...
ولی دانستن مطلوب و نا مطلوب کار عقل تنهاست؟؟؟هر عقلی؟حتی عقلی که انقدر مسموم شده که آفرینش رو هم زیر سوال میبره و خلقت رو بی صاحب فرض میکنه؟
به نظر شخصی بنده:
میگیم خداوند جان و خرد...
براین عقیده ایم که  نگرش ما نسبت به پیرامونمون ارزشها رو میسازه و ارزشهای درونی ما هستند که روی روح تاثیر دارند و حالا این فرضیه ی بنده رو هم اضافه کنیم که روح شخصیت رو شکل میده و شخصیت هر فرد هم تاثیر بر جامعه و ...الی آخر.
اما نگرش تنها با خرد؟خردی که بله کرات دور دست رو هم فتح میکنه اما برای تبلیغات مادی خودش و تعلقات دنیویش برای مثال بگیم از کرامت و ارزش و اون لطافت و جذابیتی که به زنها عطا شده بهره میبره.و هزاران ضد ارزش هایی که به صور مختلف همین عقل برای منفعت خودش و رسیدن ولذت بردن از همون همسران پادشاه که جسم و داراییها و خانواده و...باشند،خلق میکنه و دهن کجی به همه ی ارزشها؟؟...این مطلوبه؟پس خرد تنها پاش لنگه.
جانه که باید به کمک بیاد.چون خود حق تعالی جان و خرد رو مکمل هم قرار داده.جان میتونه خرد رو کنترل کنه.جان هم فقط عشقه.عشق.عشقی که عشق باشه نه اشغ...
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست...
عشق به خالق...خالقی که اون خودش بیشتر عاشق توئه...خالقی که در وجودته حالا با هر دین و هر زبان و هر تفکر و هر عقیده ای توفیری نداره فقط راه فرق میکنه که خوب راه ها هم دور و نزدیک دارند و همه بر راه خودشون اصرار دارند تا بالاخره روزی بیاد که مشخص بشه چه راهی نزدیکتر و موفق تره.
اما فقط باشه عشق که باشه ،اون جانی که  عاشقه خرد رو ادب میکنه،گوش خرد رو میکشه،و نمیذاره بدمستی کنه و سرکشی.
حالا این که جان و خرد دست به دست هم بدن و اون نگرش مطلوبی رو که مورد نیازه شکل بدن چیزیه که از اول خلقت حق با 124000 فرستادش در صدد بوده به بشر بفهمونه.و حالا چقدر موفق بوده بحثیه جدا...
اما با توجه به این عقیده ی شما بنده اون نگرش مطلوب رو نگرشی میدونم که  توام با تعقل و عشق باشه.تعقلی بر پایه ی عشق شاید غیر ممکن به نظر بیاد آخه میگن عاشق اصلا عقل رو نمیشناسه.
یا اینکه خیلی دشواره.خب همینه که میبینیم انگشت شمار هستند اونهایی که از اون باده های الستی و تکامل جرعه نوشی کردند.

این رو از شخصیت بزرگ و عزیزی نقل میکنم که در جمعی فرمودند:
عقل و عشق دو بال مکمل پرواز به سوی کمال هستند.

امیدوارم به در گاه پر لطف و کرم پروردگار عاشق که به همه ی جویندگان راه حقیقت و کمال و معرفت انسانی و همه ی نفوسی که آرزوی جامعه ای آرمانی و مرفه و پویا رو دارن و تلاش در تحقق این آمال رو نصب العین خود قرار دادند،ثابت قدمی کرم فرموده و اون آرزوها رو به تحقق برسانه.آمین.
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید...
ممنون میشم نظرات عزیزان رو بشنوم.
این تفکرات موافق و مخالفه که مثل جریان مثبت و منفی برق  اتصال ایجاد میکنه و جرقه ای زده میشه و بقول آقای کوکبی چراغی افروخته میشه که راهی رو روشن کنه...ممنون.

با عرض سلام و عرض ارادت خدمت استاد گرام جناب کوکبی.
حقیقتا مدتی نبودم.مدتی هم وقتم کم بود و یه مشغله ی فکری اساسی.
مدتی هم منتظر بودم شاید دیگران هم شرکت کنند و چیزی بگن.اما خب نشد.
بعضی جاها باهاتون موافق نیستم.میخام با تمرکز بنویسم و جواب بدم.جوابی که در حد شما باشه.
حق رو شاهد میگیرم بدون اغراق و چاپلوسی میگم.به زودی خدمت میرسم. یاحق.

وقت بخیر....
ممنون جناب کوکبی....میخام بیشتر مطالعه کنم و دوست دارم بادقت بیشتری بخونم و تجزیه و تحلیل کنم.
با سپاس.