عدم قبولی به معنای شکست نیست بلکه این سختی ها ما رو توانا تر میکند در برابر سختی هائی که در پیش خواهیم داشت.

سلام پرستوی عزیز خوبید؟

یکی از دوستان (mahsa.r) ترم آخر ارشد روان شناسی بالینی هست، فکر کنم ایشون اگر براشون مقدور باشه بتونند کمکتون کنند.
البته من بالینی شرکت نکردم ، اما امسال بیشتر دوستان روان شناسی و علوم تربیتی ناراضی بودند، به نظرم سوالات از سال گذشته کمی سخت تر بود. اما اگه واقعا خوب خونده باشی، خوب جای نگرانی نیست. اگر هم مثل من خیلی فرصت مطالعه نداشتی، نتیجه هر چی که هست امیدوار باش و برای سال آینده با تلاش بیشتر برنامه ریزی کن. با صحبت های جناب اقای احسانی هم کاملا موافقم.

امیدوارم که موفق باشید

در وهله نخست باید بدونیم که روانشناس و مشاور خودشون قبل از اینکه روانشناس و مشاور باشن، انسان هستند و مانند سایر انسان ها دچار غم و شادی، افسردگی و اضطراب، دلخوشی و هیجانات مختلف و حالات انسانی گوناگون میشن

...

بچه های روانشناسی و مشاوره و کودکان استثنایی و ... چند سال این دوره رو می گذرونن و کم کم آشنا میشن با اختلالات و مشکلات. همچنین به تدریج با آشنایی با راه های درمانی و پیشگیری سعی می کنن اون ها رو توی زندگی پیاده کنند. هر چند به این آسونی ها هم نیست. منتها همین آشنایی اولیه دست کم کمک می کنه تا از مشکلات خود پیشگیری کنند. عده ای ممکنه از قبل از ورود به این رشته ها مشکلی داشته باشن و هنوز درمان نشده باشه. مقداری مطالعه میتونه کمکشون کنه ولی شاید نیاز به درمان جدی تری باشه و اون ها مجبور بشن رجوع کنن به یک فرد متخصص

دانشجوهایی که هنوز با روش ها آشنایی کافی ندارند که معمولا مشکل خاصی ندارن با روشهایی که درمانگر به کار می بره و ممکنه به درمان پاسخ سریعتری بدن. اما اون دسته که با روش ها آشنایی مناسبی دارند ممکنه واقعا دچار مشکلاتی بشن. اینجاست که میشه حکایت کوزه گر!

در اینگونه موارد اگر مشکل به گونه ای باشه که زیاد حاد نباشه، مثل افسردگی یا اضطراب خفیف، شاید خودشون بتونن راهکارهایی انتخاب کنند؛ اما اگر دچار اختلالات شدید بشن فرق می کنه. اگر مثلا ارتباطشون با دنیای واقع قطع بشه، اونوقت شاید نیاز باشه بستری هم بشن!

به هر صورت باید بپذیریم که یک روانشناس یا مشاور هم مثل سایر انسان ها ممکنه دچار مشکلاتی بشه و حتما همینطوره. حالا بعضا میتونه یه سری پیشگیری هایی انجام بده یا اگر مشکل خفیف هست مشکل رو برطرف کنه، ولی در مواقعی که شدیدا دچار مشکل میشه نیاز به یک درمانگر متخصص و تاثیرگذار داره. شاید درمانگر بتونه همون روش ها رو به گونه ای نوین پیاده کنه تا اثرگذار باشه.
...

روانشناس یا مشاوره قبل از هر چیز باید توانایی برقرار کردن ارتباط با دیگران رو داشته باشه تا حرفش هم موثر بیفته و خودش هم باید توی زندگیش نشون بده که چیزهایی که میدونه رو میشه پیاده کرد. شاید اگر چنین روانشناس یا مشاوری پیدا بشه بتونه بر روانشناس یا مشاور مراجع! هم تاثیرگذار باشه.

گاهی شده با مشکلاتی برخورد کنم خودم راهشو میدونم و انجام میدم
اما گاهی آدم احساسش آنچنان درگیر میشه که نمیتونه راهی رو هم که میدونه انجام بده انگار منتظره یکی هلش بده و براش استارت بزنه. یا اینکه مثل خیلی از مراجع ها راهکار نمیخاد فقط یه گوش شنوا و یه همدل میخاد.

سلام

اصلا" قصد ناراحتی شما رو نداشتم به هر حال منظورم این نبود شما موجودی از جنس دیگر هستید مثل همه دارای ویژگیهای یک موجود زمینی هستید فقط نظرم این بود شما یک متخصص هستید مسلما" ریشه های استرس را میشناسید و آثار آن را نیز مطلع هستیدو راه های مقابله با آن را نیز آموزش دیدید پس مسلما" یک فرد ناآگاه ممکن است تا حد نهایت و بیماری پیش رود ولی قاعدتا" یک روانشناس اینچنین نیست .
و البته قبول هم دارم که بسیاری از انسانها هستند که به دیگران کمکهای زیادی میکنند در حالی از کمک به خود عاجز هستند. یک دوستی دارم مدد کار اجتماعیست و عاشق خدمت به کسانی است که مشکلات شاید لاینحل دارند و ده ها نفر رو کمک کرده ولی متاسفانه مشکل خودش لاینحل باقیست.

بازهم عرض میکنم منظوربدی نداشتم و پیام شما رو دیدم خواستم پاسخ خودم رو حذف کنم که دیدم تاپیک چند پاسخ دیگر هم هست جسارت نکردم لذا از پاسخ شما ممنونم و استفاده بردم.