با سلام
نکات ذیل پیرامون پرسش و پاسخهای فوق قابل عرض می باشند:
- به کار بردن اصطلاح ذخیره برای هزینه هایی از قبیل قبوض آب، گاز، برق و امثالهم که تا پایان سال دریافت نشده اند و گزارش این اقلام به عنوان ذخایر در صورتهای مالی به لحاظ استانداردهای حسابداری صحیح نیست.
- مطابق استاندارد حسابداری شماره 4، ذخایر به بدهیهای قطعی (یا تعهدات فعلی) گفته می شود که از حیث مبلغ یا سررسید به طور با اهمیت مبهم هستند.
- با توجه به اینکه عملاً 4 ماه برای بستن حسابهای سال قبل فرصت وجود دارد و معمولاً در ماه اول یا دوم سال بعد صورتحسابهای مربوط به هزینه های موضوع بحث به دست شرکت می رسد این صورتحسابها (به عنوان رویدادهای تعدیلی بعد از تاریخ ترازنامه) مانند سایر بدهی ها به طور تمام و کمال شناسایی می شوند نه به عنوان ذخایر (و نه به صورت برآوردی).
- حتی اگر قبل از دریافت قبض هزینه های مذکور حسابها را ببندیم باز هم این هزینه ها در شرایط معمول به عنوان ذخیره شناسایی نمی شوند چرا که نه از حیث مبلغ و نه از حیث سررسید حائز ابهام با اهمیت نیستند.
- ضمناً هزینه های آتی (یا به عبارت بهتر، هزینه های سنوات آتی) به عنوان هزینه شناسایی نمی شوند (هرچند هزینه های موضوع سؤال جزء هزینه های آتی قلمداد نمی شوند).
- نکته آخر اینکه، هزینه هایی که اشتابهاً در سال گذشته شناسایی نشده اند را فقط در صورتی می بایست به حساب تعدیلات سنواتی منظور کرد که مجموع این هزینه ها از اهمیت نسبی برخوردار باشند در غیر این صورت مستقیماً در سود (زیان) سال جاری اعمال خواهند شد.
با احترام