با سلام

جناب احسانی عزیز

در عرفان شیعه مطلبی است به نام کنترل قوه خیال

سالک باید در یک مکان بی هیاهو بنشیند و افسار قوه خیال را در دست بگیرد

و به میل خودش در آسمان . زمین در کهکشانها و هرکجا که میل شخص کشید

قوه خیال را تاب بدهد

تا بتواند کم کم اختیار او را به دست بگیرد

این باعث میشود که در هنگان مناجات با خدا و خواندن نماز قوه خیال براه نیافتد

و ما را از نماز به کوچه و بازار و دفاتر قانونی و بستانکاران و بدهکاران و چک و چونه با ممیزین

مالیاتی ببرد

جناب احسانی عزیز

عرفان ملاصدرا مشتریان خود را میطلبد

نظام هستی بر اساس انتخاب بنا شده است

عرفان ملاصدرا عقلائی است

و راه سنگین و کم رهرو ولی خوش

باید خواست تا صدای تعالو را شنید

قدم نهادن در این وادی راحت است

ولی چه کسانی تا آخر راه بروند تک مردانی هستند اندک

ضمنا آن کلاسها بد نیستند ولی چون ولایت امیرالمومنین را ندارند

تا حدی کمی پیش میروند و بالا نمیآیند

جناب احسانی عزیز

هنر شمشیر زنی در مولا علی چنان بوده است که در یکی از جنگها بصورت شبیخون در یک رفت و برگشت

 در دل سپاه دشمن 530 نفر را یا از بالا به پایین و یا از پهلو به دو نیم کرد .

اکثریت مردم فقط به دنبال دل مشغولی و سرگرمی هستند

میبینید که بازار جوک و سر به سر هم گذاشتن همیشه براه است

و مردم از این گونه مسائل کمتر خسته می شوند

در مسیر عرفان حرکت کردن و اینکه اجازه داده شود که انسان بفکر این مسیر بیافتد

شرایط خاص خودش را دارد

که چون ممکن است ندانسته حرفی بزنم که در حد و اندازه بنده نباشد

از ادامه آن عذر خواهی میکنم

با سلام

 مطلبی که در مورد آن می خواهم صحبت کنم مربوط به این بخش نمی شود ، اما از آنجائیکه صحبت از عرفان شد لازم دیدم آن را خدمت دوستان گرامی عرض کنم.
چند روز پیش یکی از دانش آموزان در مورد کلاس های عرفان کیهانی یا همان «عرفان حلقه»، سوال کردند. از آن جائیکه اطلاعی در این مورد نداشتم تحقیق و پژوهشی در این زمینه انجام دادم که متاسفانه متوجه شدم ، بهتر است به این کلاس ها عرفان کاذب بگوئیم . که در واقع مطالب کتابها و سی دی های آن باعث نوعی توهم در شخص می شود که خیال می کند چیزی را دیده یا به او الهام شده است ، و مدعیان این گروه ادعا دارند که این عرفان آنها را به خداشناسی می رساند. و طوری روی روان شخص کار می کنند که گاهی موجب اختلال حواس و روانی شدن او میشوند. دوستان برای اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانند به  پرسمان عرفان كیهانی مراجعه نمایند.

در ضمن در کرج مشاهده شده این گروه در منطقه شاهین ویلا فعالیت دارند. و افراد مبلغ آن برای ناشناخته شدن دائما در حال تغییر هستند.

سلام

ضمن تائيد فرمايشات دوستان بايد عرض کنم بخش اساسي اين گروه هاي شياد متکي بر تلقين و توانائي جذب در افراد است.
تلقين مبحث مهمي در بشر است گويا انسان با باورهاي خود حتي بيمار يا شفا هم پيدا ميکند.ياد دانشجوياني افتادم که با هم تباني کردند و در چند نقطه با ورود استاد به دانشگاه هر کسي که رسيد گفت استاد چقدر رنگت پريده حالتون خوب نيست؟ تا رسيد سر کلاس بقيه هم تائيد کردند تا استاد نتوانست تحمل کند و به درمانگاه مراجعه و واقعا افت فشار اتفاق افتاده بود.
برعکس آن هم بيماري که فقط قرص حاوي نشاسته دادند حالش خوب شده بود.
يک روح سالم و قوي يک جسم بيمار را سالها با خود ميکشد اما يک روح بيمار جسم قهرمان جهان را نميتواند با آن ادامه دهد.
بحث ذن متفاوت است.ذن يک هنر تسلط بر انديشه و باور است و تمرينات آن از پاک کردن محتويات افکار آغاز ميشود وبراي رسيدن به نقطه تکامل حدود ٢٠ تا ٣٠ سال تمرين لازم است. يکي از استادان اين مکتب پروفسورسوزوکي است که نشرياتي از ايشان وساير صاحب نظران است.
يک روز کلاس آموزش بيمه داشتيم واطاق کناري ما همين کلاسهاي مديتيشن و هاله درماني و... بود.ديدم ١٠٠درصد مشتريان خانمهاي جوان هستند و استاد رو ديدم متوجه شدم چطور ميتواند اين جذابيت و توجه را جلب کند.
علاوه بر شهريه خوب مشتريان خوبي هم جذب کرده بود و تاسف خوردم که اين شاگردان حتي متوجه نيستن آخراين راه که اين استاد است چه چيزي به ارمغان دارد بجز يک سري تلقينات موقتي که با حرفهاي زيباي او براي مدتي ما رو از مسئله دور ميکند و تازه وقتي به خود بيايم گرفتار ومعتاد چيزي ديگر شده ايم.
بهترين آرامش فقط در کوهستان وطبيعت است وگول نخوريد و بالا ترين معنويت پيدا کردن کانال ارتباط است و تنها از راه قلب ممکن است به خدا متصل شويم.

این داستان نکته جالبی دارد:

سه دوست از کوهستانی می گذشتند و با هم هیچ نمی گفتند . بر سر یک تپه ی بلند مردی نشسته بود ، اولی گفت: گمانم غم بسیار دارد که اینگونه درمانده بر سر این تپه نشسته . دومی گفت: نه دارد کوههای زیبا را تماشا می کند ، کسی که در کوه خانه دارد غصه ندارد . سومی گفت : من می گویم دارد مناجات می کند ، از بالا به خدا نزدیکتر است انسان .
اولی باز چیزی گفت و آن دو هم . آنقدر با هم در مورد مرد بالای تپه سخن گفتند که بحث بالا گرفت. سومی گفت : بیایید از خود آن مرد بپرسیم و آنها پذیرفتند.
به بالای تپه رفتند و از مرد پرسیدند : بر ای چه شما اینجا نشسته ای ؟
مرد پاسخ داد: هیچی ؛همین طوری ...

واژگان ذن ...
1) ايچی نن ، Ichinen ( ژاپنی ) : فكر يا حادثه ذهنی كه وقتی عارض می شود می گويند ذهن دچار آشفتگی شده است . فكری كه متعاقب آن است از دوگانگی ، درست و نادرست ، بد و خوب آگاهی می يابد . ذهنی كه بتواند به حالت بی – ذهنی اوليه بازگردد ، قبل از اينكه اين تشتت در آن ايجاد گرديده باشد ، از اظطراب ، ترس و آرزو که همگی ناشی از فکر است آزاد می شود .

2) ايسشو ، Issho ( ژاپنی ) : يك حالت احترام آميز دست . در اين وضعيت دست چپ مشت شده و دست راست بر روی آن قرار ميگيرد و مجموعه دستها در جلوی قفسه سينه مستقر می شوند . اين حالت ، شاشو (Shashu ) نيز ناميده می شود و در حالت ايستاده و يا در حالت راه رفتن مشهود است. در مكتب رين زايی دست چپ بر روی دست راست قرار ميگيرد .

3) بوديدارما ، Bodhidharma ( سانسكريت ) ، Darama (ژاپنی ) : اولين پايه گذار و استاد ذن در چين و بيست و هشتمين بودا از سلسله جانشينان گوتمه بودا . وی حدود سال 440 ميلادی در هند زاده شد و حدود سال 520 ميلادی به جنوب چين عزيمت كرده و در ساليان بعد ، مكتب ذن را در چين و در معبد شائولين پايه گذاری كرد.

4) بيوجوشين ، Byojoshin ( ژاپنی ) : روح يا فكر هموار و پايا ( راه ميانه – راه بيداری )

5) تن ، Tan ( ژاپنی ) : سكويی كه افراد در تالار ذن بر روی آن می نشيند و در حدود هفتاد سانتی متر از كف اتاق ارتفاع دارد . به زير انداز های حصيری ژاپنی كه در اتاق ها استفاده می شود نیز تن می گويند .

6) تی شو ، Teisho ( ژاپنی ) ارائه جان كلام در آموزش .

7) جوشوكو ، Jushoku ( ژاپنی ) : راهب كل معبد ذن و همچنين رييس معبد كوچك نيز هست .

8) جی کی جیتسو ، Jikijitsu ( ژاپنی ) : رهبر ذاذن در ذندوی صومعه ذن رينزايی . او مسئول اجرای آيين مراقبه در ذندوست . قرائت سوترا ، نواختن زنگ و رهبری مراسم بر عهده اوست . بعد از روشی ( استاد ) مهمترين مقام دير به شمار می رود .

9) جی كی شی – نين شين ، Jikishi – ninshin ( ژاپنی ) : اشاره مستقيم به روح انسانی .

10) چانويو ، Cha–no-yu ( ژاپنی ) : مراسم چای ژاپنی ، تشريفات درست كردن و نوشيدن چای با حال و هوايی كه ساتوری را نشانه گرفته باشد . هنر آيين چای نوشی توسط استادان ذن ای چون ای سايی
( 1141- 1215 ) دای ئو ( 1236- 1308 ) ، ايكيوو ( 1391- 1481 ) ، شوكو ( 1422- 1502 ) ، جوئو ( 1504- 1555 ) شكل گرفته و تكامل يافت تا به مراسم امروزين آن تبديل شد . چهار ركن اين مراسم عبارت است از : هماهنگی ، احترام ، پاكی و آسودگی .
) چوكای ، Chukai ( ژاپنی ) : صدای يك زنگ به نشانه پايان مراقبه در مراقبه های گروهی در ذندو .

12) دارما ، Darma ( سانسكريت ) ، Dhamma ( پالی ) ، Ho ( ژاپنی ) : آموزه ها و قوانين بودا .

13) دوجو ، Dojo ( ژاپنی ) : هر مكانی كه در آن تعليمی صورت پذيرد . عموماَ به معنای صومعه بودايی . امروزه به مراكز آموزش هنرهای رزمی ژاپنی نيز گفته می شود .

14) دوگن ، Dogan ( ژاپنی ) : پايه گذار مكتب ذن سوتو . دوگن ( 1253- 1200 ) از بزرگترين اساتيد و نوابغ ذن محسوب می شود . وی مكتب سوتو ذن را بر اساس سه اصل پايه گذاری كرد : 1- مراقبه اينجا واكنون ، 2- ديگری من نيست و من ديگری نيستم و 3- شيكان تازا : فقط نشستن . از تأليفات مشهور وی كتابی ست تحت عنوان شوبوگنزو يا گنجينه چشم حكمت حقيقی .

15) ذاذن ، Zazen ( ژاپنی ) : نشستن ذن . ذا به معنای نشستن . عملی ترين و مهم ترين بخش طريقت ذن كه همانا مراقبه نشسته در حالت كه كافوزا ( Kekkafuza) است .

16) ذافو ، Zafu ( ژاپنی ) : بالشتکی گرد و مدور كه به عنوان تكيه گاه در جريان ذاذن در زير نشيمنگاه قرار می گيرد .

17) ذان شين ، Zanshin ( ژاپنی ) : نگريستن بدون توجه كردن و دقيق شدن .

18) ذانيكو ، Zaniku ( ژاپنی ) : لحافچه مستطيل شكلی كه به عنوان زير انداز در جريان ذاذن از آن استفاده می شود و ذافو بر روی آن قرار می گيرد .

19) ذن ، Zen ( ژاپنی ) : واژه ايست معادل چن ( Chan ) در چينی كه آن نيز از كلمه ديانا ( Dhyana ) در سانسكريت به معنای مراقبه و مد يتيشن گرفته شده . مراقبه بی موضوع .

20) ذن جی ، Zen – ji ( ژاپنی ) : استاد ذن . عنوان معلمان ذن .
17 بهمن 1389  ساعت 12:13:00 PM   •  پاسخ   •  توصیه

فریدون خلیلی
مشاور فناوری اطلاعات و ارتباطات    21) ذندو ، Zendo ( ژاپنی ) : تالار و محل مخصوص ذاذن . برای اولين بار در قرن هشتم ميلادی ، فردی به نام هياكو ( Hyako ) اولين ذندو رسمی را تاسيس كرد .

22) راكو سو ، Rakusu ( ژاپنی ) : ردای ( كسای ) بسيار ساده رهروان ، متشكل از پنج تكه پارچه .

23) روشی ، Roshi ( ژاپنی ) : در لغت به معنای استاد پير و نامی است كه به استادان ذن گفته می شود . روشی ها بر دروس عملی ذن در معابد نظارت دارند .

24) رين زايی ، Rinzai ( ژاپنی ) : از مكاتب بزرگ ذن محسوب می شود . در سال 1190 ميلادی در ژاپن تاسيس شد . در اين مكتب از كوآن و موندو استفاده می شود . اين مكتب بر ناگهانی بودن بيداری يا ساتوری معتقد است .

25) زوئيسوكوكان ، Zuisokukan ( ژاپنی ) : توجه به تنفس در مراقبه .

26) ساتوری ، Satori (ژاپنی ) ، Wu (چينی ) ، Buddhi ( سانسكريت ) : در مكتب ذن به معنای بيداری وگذر از توهمات ذهن است . در مكتب رينزايی برای رسيدن به ساتوری از كوآن يا معمای بی پاسخ ممد می جويند . مكتب سوتو بر تدريجی بودن ساتوری استوار است .

27) سامو ، Samu ( ژاپنی ) : كلمات و جملات دستنويسی شده در ذندوها و ديرهای ذن .

28) سان ذن ، San-Zen ( ژاپنی ) : گفتگوی سريع بين روشی يا استاد ذن رين زايی با راهب يا شخصی از مردمان عادی كه تحت تعليم ذن است . موضوع اين گفتگو معمولاَ يك كوآن است كه از آن پس نوآموز بايد روی آن كار كند . مصاحبه ممكن است چند ثانيه يا چند دقيقه بيشتر طول نكشد وگاهی امكان دارد هر روز يا چند بار در روز تكرار شود . سان ذن قلب تعاليم ذن رين زايی است .

29) سشين ، Sosshin ( ژاپنی ) : يك دوره فشرده ذاذن گروهی در ديرهای ذن . اين دوره ممكن است از سه تا هفت روز ادامه یابد . رهروان در این دوره فشرده از ساعت چهار يا پنج صبح تا نه شب به ذاذن می پردازند ، در كنار ذاذن آموزه های ديگر نيز از سوی روشی ها ارائه می شود .

30) سوترا ، Sutra ( سانسكريت ) ، Sutta ( پالی ) : نوشته های مذهبی . متون مقدس آيينی .
31) سوتو ، Soto ( ژاپنی ) : مكتب سوتو ذن توسط دوگن ذنجی ( 1253 – 1200 ) در ژاپن پايه گذاری شد . مهمترين اصل اين طريقت ذاذن عملی ست . در آن كمتر كوآن مشهود است و بر ذاذن عملی تأكيد فراوانی می شود . اين مكتب بر تدريجی بودن ساتوری يا بيداری معتقد بوده و ذاذن را مسير اين روند تدريجی می داند .

32) سوسوكوكان ، Suso kukan ( ژاپنی ) : شمارش تنفس ها در مراقبه .

33) سوكون – توشو ، Sokkon – tosho ( ژاپنی ) : اينجا و اكنون . ( يكی از سه اصل بسيار مشهور و ارزشمند دوگن ذنجی ، پايه گذار مكتب سوتو ذن . )

34) سی زا ، Seiza ( ژاپنی ) : وضعيت رسمی نشستن بر روی زمین روی ساق پاها .

35) شاشو ، Shasho ( ژاپنی ) : رجوع شود به ايسشو ، Issho .

36) شيكان تازا ، Shikantaza ( ژاپنی ) : فقط نشستن ، ذاذن مداوم ، نشستن اصولی ذاذن بر طبق اصول طريقت ، ذن ناب ، ذن اصيل . ( يكی از سه اصل بسيار مشهور و ارزشمند دوگن ذنجی ، پايه گذار مكتب سوتو ذن . )

37) فوريو مونجی ، Furyumonji ( ژاپنی ) : عدم اميد و دلبستگی به بيداری توسط سوترا ها و نوشته ها ، عدم راهبری متون به بيداری مطلق .

38) كاكوسوكو ، Kakusoku ( ژاپنی ) : آگاهی . حالت فرد در شرايط ذاذن كه با عدم تمركز به روی موضوع خاص يا عدم كنترل فكر و با نفسهای آرام همراه است .

39) كای جو ، Kaijo ( ژاپنی ) : صدای زنگ پايان مراقبه .

40) كسا ، Kesa ( ژاپنی ) : Kasaya ( سانسكريت ) ، Kasaya يا Kasava ( پالی ) : خرقه يا ردای راهبان
41) كن شو ، Kensho ( ژاپنی ) : درون بينی خود كه هدف غايی آيين ذن و اولين تجربه ساتوری است .

42) كن شو – جوبوتسو ، Kensho jobutsu ( ژاپنی ) : ديدن طبيعت مطلق و حركت به سوی بيداری .

43) كوآن ، Koan ( ژاپنی ) : كلمه ، عبارت و يا سوالی كه مفهوم و پاسخ منطقی ندارد و بیشتر در طريقت رين زايی ذن مشهود است . كوآن در راستای شكستن ساختار ذهنی رهروان از سوی استاد مطرح می شود و رهرو را به فراسوی تفكر رهنمون می سازد .

44) كورومو ، Koromo ( ژاپنی ) : ردايی مشكی رنگ كه راهبان ذن بر روی كسا بر تن می كنند .

45) كه كافوزا ، Kekkafuza ( ژاپنی ) ، Paryanka ( سانسكريت ) : حالت درست وكامل نشستن در ذن . در اين حالت ابتدا پای راست روی ران پای چپ قرار می گيرد و سپس پای چپ را برروی ران پای راست می گذارند . در اين حالت نشيمنگاه برروی ذافو قرار دارد و به همراه زانوهای مستقر شده بر روی ذانيكو ، برای بدن وضيعتی همانند يك سه پايه مستحكم ايجاد می شود . ترتيب قرار گرفتن پاها می توانند عكس ترتيب فوق باشد . اگر تنها پای چپ بر روی ران راست قرار گيرد به اين حالت نيمه لوتوس يا هانكافوزا
( Hankafuza ) گفته می شود .

46) كی ساكو يا كيو ساكو ، Keisaku يا Kyosaku ( ژاپنی ) : چوبدستی خط كش مانندی ست كه در مراسم ذاذن توسط مسول و سرپرست مراقبه استفاده شده و وی با آن ضربه ای را بر روی شانه فرد مراقبه كننده ( عموماَ بر روی شانه راست ) وارد می آورد . اين ضربه علاوه بر جلوگيری از خواب آلودگی رهرو ، عظلاتی را كه بر اثر نشستن مداوم منقبض شده است ، نرم می كند . ضربه كی ساكو ، استرس ، خواب آلودگی و عدم توجه را مورد هدف قرار می دهد .

47) كين هين ، Kinhin ( ژاپنی ) : نوعی راه رفتن بسيار كند و آرام كه در فاصله دو دوره ذاذن انجام می گيرد .

48) كيوگی – بيستودن ، Kyoge-betsuden ( ژاپنی ) : انتقال خارج از نوشته . درك ماورای دانش تصوری .

49) گاسشو ، Gassho ( ژاپنی ) ، Anjali (سانسكريت ) : يك حالت احترام آميز با چسباندن دو دست به هم و قرار دادن آنها بر روی سينه .

50) گوروكو ، Goroku ( ژاپنی ) : اظهارا ت معما گونه استادان ذن به شاگردانشان ، كه اغلب گردآوری می شود تا مورد استفاده نسل های آينده نيز قرار گيرد
51) گين مای ، Genmai ( ژاپنی ) : سوپ برنج كه گاهی انواعی از سبزيجات هم به آن اضافه می شود . يك غذای بسيار رايج در رژيم غذايی سالكان طريقت ذن.

52) ماكيو ، Makyo ( ژاپنی ) : قلمرو شیطان ، خیال ، پرواز در عالم خواب ، رویا پردازی

53) موشین ، Mushin ( ژاپنی ) : عدم تفکر زائد ، عدم جعل فکری .

54) مون جین ، Monjin ( ژاپنی ) : درود ، تعظیم کردن با حالت گاسشو .

55) نیروانا ، Nirvana ( سانسکریت ) ، Nibbana ( پالی ) ، Nihan ( ژاپنی ) : مقصد نهایی رهروان ، بهشت بوداییان ، محلی که بودایان یا بیدارشدگان پس از مرگ جسمانی به آن وارد می شوند ، تهیای مطلق ، آگاهی مطلق .

56) هارا ، Hara ( ژاپنی ) : مرکز ثقل بدن ، مرکز انرژی حیاتی بدن ، محلی در پایین ناف ، نقطه زندگی ، تنفس اصولی با این ناحیه صورت میگیرد .

57) هانکافوزا ، Hankafuza ( ژاپنی ) : حالت نشستن نیمه لوتوس در ذن ، در این وضعیت تنها پای چپ بر روی ران پای راست قرار میگیرد . اگر هر دو پا بر روی یکدیگر قرار بگیرند ، حالت لوتوس کامل یا که کافوزا ( Kekkafuza ) ایجاد می شود که حالت اصلی ذاذن است .

58) هوسو ، Houssu ( ژاپنی ) : عصای کوتاهی ست که استادان ذن با خود حمل می کردند . این عصا ها در اصل برای راندن مگس به کار برده شده و به انتهای آنها منگوله هایی از موی دم اسب آویخته می شد . ولی بعدها به صورت وسیله ای در اجرای مراسم مذهبی مورد استفاده قرار گرفت و یه یک نماد تبدیل شد .

59) هوکای جوئین ، Hokai-join ( ژاپنی ) : وضعیت دستها در حالت ذاذن . در این حالت دست راست در زیر قرارگرفته و دست چپ روی آن قرار می گیرد و نوک شست ها در راستای افق یکدیگر را لمس می کنند .

60) هوندو ، Hondo ( ژاپنی ) : تالار اصلی که معمولا در بنای جداگانه در صومعه های ژاپنی احداث و اصولا برای سخنرانی و صرف غذا به کار برده می شود .

61) هیشی ریو ، Hishiryo ( ژاپنی ) : تفکر بدون فکر کردن ، آگاهی متعالی در ورای هرگونه تفکر و تعقل .