حناب کوکبی مطالبی را در مورد خوشرویی در حین مصاحبه فرمودید اما اگر جای یک مصاحبه شونده باشید که یک سال بعد از آزمون استخدامی نتایج را اعلام کرده و مجدد سال بعد یعنی دو سال بعد از آزمون جهت مصاحبه از او دعوت به عمل آورده و خیلی هم با جدیت و اطمینان اقدام به این کار ننمایند و خلاصه با وعده و وعید و دست به سر کردن مداوم کارجو و مشخص نبودن پایان کار شما را در انتظار بگذارند به نظر شما آیا این توهین به کارجو نبوده و جایی برای خوشرویی در مصاحبه و یا حتی انگیزه ای برای شرکت باقی می ماند?
جناب محمدی می توانم بگویم همینک شاهد شرایطی هستیم که یک فرد متخصص که می داند اگر در سازمانی مشغول به کار شد باید به آن سیستم متعصب شده به قول معروف عِرق داشته باشد بیکار نخواهد ماند. البته این مساله در مورد شرکتهای دولتی صادق نیست و برای آن مدرک یکی از نیازمندیهاست.
شخصا علاقه مند به اظهارنظر در خصوص کارمندی در دولت نیستم چرا که به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران ورود به این حوزه یعنی ورود به حوزه ای که باید کمی کارایی را نیز بپذیریم.
سیستم ما برای جذب همکار، چهار عامل را در همکاران خود چک می کند
1- جوشش درونی و انرژی
2- جوشش با دیگران
3- شاد بودن شخص
4- تخصص و رفتار حرفه ای
توضیح مختصری از هریک تقدیم می کنم
1- به تجربه دیده ام همکاران باید خودکار و خودجوش باشند و با توجه به انرژی درونی افراد می توان شرکت را در مسیر موفقیت قرار داد. بنده علاقه مند به همکاری با کسانی که هر روز باید آنها را استارت زد نیستم
2- همجوشی با دیگران برای بخش تیمی کار نیز ضروریست. (این مورد جای بحث دارد و مصداقهای جوشش، برای سمتهای شغلی مختلف، با یکدیگر فرق دارد)
3- بنده با افرادی کار می کنم که شاید بتوانیم بگوییم ایشان ذاتا شادند و به تجربه دیده ام افرادی که ذاتا شاد نیستند را نمی توان شاد کرد و نهایتا ایشان سازمان را غمگین می کنند آخر هم می گویند من دوست داشتم شاد باشم اما نمی شد یا نشد.
4- مورد آخر نیز تخصص و رفتار حرفه ای است .
اگر فردی هر یک از 3 مورد اول را نداشته باشد بنده شخصا با وی همکاری نخواهم کرد و در صورت داشتن 3 مورد اول مورد آخر را بررسی و ممکن است توافق حاصل شود.
موفق باشید