رئيس مركز ترك اعتياد تهران، چند روز قبل، ضمن بيان اين‌كه مصرف ماده محرك «شيشه» به‌شدت در بين معتادان كشور در حال گسترش است، نسبت به رواج استفاده از اين ماده، بخصوص در معتاداني كه با روش متادون‌درماني مصرف مواد مخدر سنتي را كنار مي‌گذارند، ابراز نگراني كرد.
اين در حالي است كه تغيير الگوي مصرف مواد مخدر از انواع سنتي به مواد صنعتي و شيميايي و استفاده از قرص‌هاي روان‌گردان، چند سالي است كه به‌عنوان يك تهديد جدي در كشور ما تلقي مي‌شود.
 

مخدرهاي صنعتي در واقع تركيبي از مخدرهاي سنتي با مواد شيميايي هستند. در ميان مخدرهاي صنعتي، شيشه، اثري تركيبي از توهم‌زايي و تحرك‌بخشي دارد و سيستم مركزي اعصاب را تحريك كرده و باعث بروز نوعي تشنج و حركات غيرقابل كنترل به همراه تعريق، گشادي مردمك چشم و در مجموع، كنش‌هاي شديد رفتاري مي‌شود.

 

به عقيده متخصصان بر خلاف مخدرهاي افيوني مانند ترياك كه عموماً آرام‌بخش هستند و استعمال‌كننده را به سمت سكون و كندي حركت مي‌برند، شيشه، فرد را به سمت رفتارهاي خشونت‌آميز سوق مي‌دهد.
   


 

دكتر شاهين شاد‌نيا، دبير انجمن علمي سم‌شناسي و رئيس مركز مسموميت‌هاي بيمارستان لقمان، ضمن اشاره به اينكه شيشه كه به اسامي گلس (Glass) و كريستال نيز شناخته مي‌شود، مي‌گويد: اوايل در بازار ايران اين ماده جزء تركيبات مخدر شبه‌مرفيني (هروئين) به حساب مي‌آمد، ولي بعد از مدتي اين ماده مجدداً به شكل اصلي خود كه داراي تركيبات محرك است، برگشته است.

 

وي در ادامه مي‌گويد: اين ماده كه از خانواده آمفتامين‌ها است، اثراتش درست مثل قرص اكستازي است و باعث افزايش انرژي، پر‌فعاليتي، شادابي، بي‌خوابي، افزايش تمركز، بالارفتن درك و حس اعتماد به نفس مي‌شود و به خاطر همين اثرات است كه افراد در سنين 18 تا 25 سال به اين مواد روي مي‌آورند.



 

دبير انجمن علمي سم‌شناسي با بيان اينكه به دنبال استفاده از اين تركيبات ترشح يك‌سري از مواد شيميايي محرك كه عامل ايجاد احساس شادي هستند، افزايش مي‌يابد، مي‌گويد: در حالت نرمال اين ترشحات به ميزان متعادل در بدن ساخته و سنتز مي‌شوند، ولي با مصرف اين مواد ميزان اين ترشحات افزايش مي‌يابد و در نتيجه ذخاير اين ترشحات بيشتر تخليه مي‌شود.

 

به همين خاطر بعد از مدتي كه از مصرف اين تركيبات مي‌گذرد، احساس شادابي نيز از بين مي‌رود و همين امر دوز مصرفي فرد را بالا مي‌برد.

 

به گفته اين متخصص، معتادان به شيشه، بعد از مدت زماني احساس شادابي اوليه را ديگر ندارند و به تدريج افسردگي و احساس كسالت، خمودگي و بي‌‌‌اشتهايي در فرد زندگي او را از حالت عادي خارج مي‌كند.

 

دكتر شادنيا با توضيح اينكه مسموميت با اين ماده مي‌تواند علائم خفيف (افزايش ضربان قلب، فشار خون بالا، اضطراب، پرخاشگري) تا شديد (بالا‌رفتن درجه حرارت بدن، فعاليت بيش از حد عضلاني و تخريب بافت عضلاني، تشنج، كما و مرگ) ايجاد كند، مي‌گويد: در حال حاضر مشكل اصلي ما با اين تركيبات اين است كه براي آنها درمان اختصاصي و داروي پادزهر وجود ندارد.

 

مثلاً در مورد شبه‌‌‌‌مورفين‌ها ما پادزهر داريم و در صورت مراجعه اين بيماران به بيمارستان از اين داروها استفاده مي‌كنيم ولي درمان اين بيماران صرفا حمايتي است و فقط مي‌توانيم فشار خون و تشنج را در آنها كنترل كنيم.