سلام

کودکان ونوجوانان درک مناسبی از وظیفه و مسئولیت ندارند و هر کاری را معمولا" یا از روی ترس یا جلب توجه است و متاسفانه در جامعه ما پدران و مادران بخاطر عواطف بیش از حد بچه های خود را بد تربیت میکنند.
شاهد هستیم نوجوانان یا جوانان هیچ احساس مسئولیتی ندارند و همه چیز مثل گوشی های بسیار گران - لپ تاپ وحتی اتومبیل را از والدین درخواست میکنند .

پدرم تعریف میکرد از طرف شرکت برای دوره ای به دانمارک رفته بودند و در دانمارک صاحب یکی از بزرگترین کارخانجات تولیدی مسئولیت آموزش به این افراد را تقبل کرده بودند.
یک روز گفت دیدیم نوجوانی آومد و با لباس کار و مبلغی پول ایشان به وی داد و ما کنجکاو شدیم که چرا از کارگر کم سن استفاده میکنند و پرسیدیم که کارگر شما بود؟
گفتند نه ایشان فرزند من بودند و من در قبال کار کردن امروز به ایشان پول دادم.
گفتیم شما این همه ثروت دارید و فکر کردیم چقدر خسیس هستند. ایشان گفتند این که مسائل ابتدائی تربیت است و بچه من باید بفهمد در مقابل کاری مزد دریافت میکند و یاد میگیرد که زندگی دارائی منطق و حساب وکتاب است.

به نظر بنده همان پول جیبی بچه ها رو میتوان به دلیل همکاری و همیاری به او پرداخت کنیم .هم کمک ما میشوند. هم مسئولیت پذیر میشوند و هم خود بچه ها از اینکه کاری میکنند و درآمدی دارند لذت میبرند.

سلام

در تائید فرمایشات خانم دلفان بایدعرض کنم در فرهنگ ما ایرانیان کارها و تصمیمات انفرادی است و اگر بچه ها در امور زندگی نقش داشته باشند شوق پیدا میکنند و اعتماد به نفس بسیار بالائی.
همیشه می بینم وقتی بزرگان دارند راجع به مسائل زندگی مثل خرید منزل یا اتومبیل تصمیم میگیرند تا بچه صحبت میکند میگویند تو هنوز بچه هستی و چیزی نمی فهمی.