با سلام
تاریخ این نوشته 1388/02/26 از روزنامه تفاهم می باشد اما نکته های جالبی درآن قابل بررسی است .
كشور كوچك تايوان با داشتن
جمعيتي حدود 22 ميليون نفر از جمله كشورهاي صنعتي شده آسيايي مي‌باشد كه داراي
رشد اقتصادي خوبي است. توليد ناخالص داخلي اين كشور در سال 1999 حدود 280 ميليارد دلار (يعني سرانه توليد ناخالص داخلي حدود 13000 دلار آمريكا) بوده و پيش‌بيني متوسط رشد توليد ناخالص داخلي در اين كشور در سالهاي آتي بيشتر از 5% مي‌باشد.
ميزان بيكاري حدود 3% و تورم نيز حدود 3/1% مي‌باشد بعضي از شاخص‌هاي اقتصادي اين كشور در مقايسه با 47 كشور توسعه يافته صنعتي و در حال توسعه به قرار ذيل است:
• سرانه توليد ناخالص داخلي به ازاي هر نفر شاغل حدود 43000 دلار آمريكا مي‌باشد(يعني داشتن رتبه 23ام از بين 47 كشور مورد بررسي)
• توانايي سرمايه‌گذاري مخاطره‌آميز براي توسعه كسب و كار در اين كشور داراي مقياس حدود 1/7 (از مقياس 1 تا 10) است (يعني رتبه 6 بين 47 كشور مورد بررسي)
•
ميزان درك مديران اين كشور از كارآفريني داراي مقياس بيش از 5/7 (از مقياس 1 تا 10) است (يعني رتبه 2 در بين 47 كشور مورد بررسي) رتبه اول را كشور هنگ‌كنگ دارد.•
هزينه كل تحقيقات در اين كشور حدود 4 ميليارد دلار آمريكا مي‌باشد (يعني رتبه 15 بين 47 كشور مورد بررسي)كشور تايوان پس از جدايي از چين توانسته است با اتحاد سياست‌هاي مناسب و برنامه‌ريزي‌هاي صحيح راه توسعه اقتصادي را به خوبي طي نمايد و از جمله كشورهايي باشد كه بايد نمونه و الگوي رشد و توسعه اقتصادي ساير كشورها قرار گيرد. يكي از مهمترين عوامل مهم در رشد اقتصادي تايوان كارآفريني و كسب و كار در شركت‌هاي كوچك و متوسط مي‌باشد كه حدود 7/97% از كل شركت‌هاي تايواني را شامل مي‌شود و بيش از 7 ميليون نفر (حدود 2/78% كل شاغلين تايواني) نيز در آن شاغل بوده و ارزش صادرات آنها سالانه بيش از 50 ميليارد دلار آمريكا مي‌باشد.حمايت آموزشي فراگير همه نيروهاي كارگري, مهندسي و امور اداري مانند حسابداري, بازرگاني را در بر مي‌گيرد و شامل برنامه‌ريزي‌هاي منسجم و در سطح كلان مي‌باشد. اين حمايت توسط سازمان‌هاي مسئول و با به كارگيري روش‌هاي گوناگون مانند آموزش در حين كار, آموزش كلاسيك و تئوريك, آموزش عملي همراه با مربي و نظاره‌گر, آموزش موارد جديد و يا آموزش كاربردي خاص در راستاي توسعه, تكميل و ارتقاي سطح علمي ـ عملي نيروهاي كاري درجه دو (نيروهاي شاغل پس از رده مديريت) در واحدهاي صنعتي كوچك و متوسط به كار مي‌رود. واحدهاي صنعتي كوچك و متوسط پيمانكا كه با واحدهاي بزرگ صنعتي همكاري‌هاي توليدي دارند توانسته‌اند نسبت به صنايع كوچك و متوسط مستقل, از آموزش‌هاي كاربردي بهتري برخوردار شوند. مطالعات مقايسه‌اي نشان داده است كه واحدهاي صنعتي پيمانكار از نيروهاي انساني ماهرتر, متخصص‌تر و از توانمندي‌هاي طراحي ـ توليدي بهتري بخوردارند.واحدهاي صنعتي بزرگ به علت ويژگي‌هاي اقتصادي كه در استفاده از واحدهاي صنعتي كوچك و متوسط پيمانكار وجود دارد, در بالا بردن سطح علمي ـ تخصصي واحدهاي كوچك و متوسط صنعتي از طريق ارائه آموزش‌ها و مشاوره‌هاي فني ـ تخصصي, تمايل لازم را ابراز داشته‌اند.حمايت آموزشي و تربيتي كارآفرينان
دولت تايوان يكي از اساسي‌ترين سياست‌ها و برنامه‌هاي حمايتي خود را به امر تربيت, تقويت و ارتقاي سطح عملكرد كارآفرينان اختصاص داده است. سياستگذاران تايوان با توجه به اينكه, كشورشان از لحاظ منابع طبيعي, مواد اوليه, تكنولوژي پيشرفته و حتي نقدينگي و سرمايه كلان در مضيقه مي‌باشد, نياز تايوان به مديران خلاق و جسور را از ضرورت‌هاي حياتي دانسته‌اند. بر اساس اين بينش, تربيت مديران كارآفرين از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. برنامه‌هاي تربيت كارآفرينان جوان و همچنين ارتقاي سطح كارآفرينان شاغل در تايوان بر اساس يك برنامه بلندمدت و فراگير (در برگيرنده قشرهاي مختلف) طرح‌ريزي شد. تربيت مديريت كارآفرينان در سطح دبيرستان و كالج‌هاي فني (تربيت تكنسين) به عهده وزارت آموزش متوسطه مي‌باشد و تربيت مديران كارآفرين در سطح دانشگاه‌ها و مؤسسات مالي به عهده وزارت علوم و تكنولوژي‌هاي پيشرفته است كه همراهبا همكاري وزارت صنايع و تجارت بين‌المللي تايوان صورت مي‌گيرد. لازم به ذكر است كه دروس تئوريك مربوط به مديريت كارآفريني در دوره تحصيلي متوسطه و دانشگاه‌ها اجباري مي‌باشد.آموزش كارآفريني در دانشگاه‌هاي تايوان
در اكثر دانشكده‌هاي بازرگاني, مديريت فني كشور تايوان مبحث كارآفريني و كسب و كار شركت‌هاي كوچك و متوسط تدريس مي‌گردد. براي مثال مي‌توان از مركز نوآوري و رشد بنگاه‌هاي ملي و علوم تكنولوژي «كااوزي اونگ» نام برد.
منبع :
روزنامه تفاهم http://www.tafahomnews.com Linkback: https://irmeta.com/meta/b1839/t2272/
