جام جهانی و نمره مردودی برای رسانه ملی



یک ماه تماشای مسابقات جذاب فوتبال جام جهانی مثل یک آب خوردن تمام و شد و دیگر لازم نیست از جلسات اداری بزنی و سریع به خانه برسی تا به تماشای حرکات مسی، فورلان و گلهای اسنایدر و مولر بنشینی.

دیگر لازم نیست تا از کارهای روزمره کم کنی تا نمایش دل پذیر آلمان ها را ببینی در نبود و حذف آرژانتین غصه بخوری و اشک بریزنی.

دیگر لازم نیست تا هر چند دقیقه یک بار به رسانه های مختلف خبری سرک بکشی و از اخبار جام جهانی و این اواخر هم از حاشیه های هشت و پا و پیش بینی هایش خبر بگیری.

دیگر لازم نیست که از اشتباهات داوری حرص بخوری و به دلیل داد بیداد زیاد سر داوران مورد مواخذه پدر و مادر قرار بگیری که بهت بگویند صدایت را بالا نبر در میان در و همسایه آبرو داریم و زشت است.

دیگر لازم نیست که هر شب تا پاسی از شب بیدار بمانی و فوتبال ببینی و صبح روز بعد هم تا همکاران و دوستان را می بینی حرف فوتبال پیش بیاید و از تیم محبوبت بگویی و از حذف بعضی از تیم های بزرگ در مرحله اول ناراحت شوی.

جام جهانی با تمامی حواشی و خوبی و بدیهایش تمامی شد و نه آرژانتین و مارادونا قهرمان شدند و نه خبری از برزیل و نمایش های دلپذیرش بود و نه ایتالیا و فرانسه فینالیست های دوره گذشته توانستند به مرحله بعد راه یابند.

فورلان آن قدر زیبا بازی کرد که هیچ کسی از بهترین شدنش ناراحت نشد، اسپانیا به شکلی زیباد بازی می کرد و سرسام آور پاس می داد تا همه از قهرمان شدنش خوشحال شوند، مولر جوان به قدری خوب و موثر بازی کرد تا هم کفش طلا بگیرد و هم آقای گل شود و بالاخره همراه با اشک های خوشحالی کاسیاس خوشحالی کردیم و با اشک های اسنایدر هم ناراحت شدیم و جام جهانی تمام شد.

دلمان حسابی برای ووووزلا و آن صدای ناهنجاریشان که یک ماهی به دوست همیشگی خانواده هایمان تبدیل شده بود تنگ می شود، دلمان برای آن همه اگهی که رسانه ملی امان پخش می کرد و خلاصه گزارش های با کیفیت پائین تنگ می شود.

همه چیز جام جهانی تمام شد ولی رسانه ملی ما که امسال یکی دو درجه نسبت به سالهای قبل بهتر شده بود باز هم در این رقابت جهانی نمره مردودی گرفت.

پخش سرسام آور آگهی بازرگانی به گونه ای که حتی ممکن بود نیمه دوم دیدار فینال را تعطیل و به جایش آگهی بازرگانی پخش شود به حدی رسید که روی اعصاب تمامی مخاطبان راه می رفت.

دعوت از کارشناسانی که در خوب یا بد بودنشان هیچ قضاوتی نمی کنم ولی بیشتر به عنوان بخشی از طراحی صحنه به شمار می رفتند و پخش آگهی مجالی برای صحبت آنها پیدا نمی کرد از دیگر شاهکارهای رسانه ملی در طول یک ماه گذشته بود.

خودستایی رسانه ملی از اقدامات خود به گونه ای که در گزارش مردمی حتی یک نفر هم انتقادی کوچک از آنها نداشت از دیگر شاهکارهای بود که تنها می توان نمونه آن را در کشورمان دید و بس.

بالاخره جام جهانی هم تمام شد و به قول فردوسی پور باید چهار سال با خاطران ووووزلا و آفریقای جنوبی زندگی کنیم و منتظر سامبای برزیلی در سال ۲۰۱۴ باشیم.

-----------------------------------------------------
منبع: وبلاگ هه وال(آرمان نصراللهی)
-----------------------------------------------------

Linkback: https://irmeta.com/meta/b1839/t2155/