با نـــام و یــاد او ...
با سلام و سپــاس فـراوان از پاســخ های خوب و مفیـــد همه دوستــان. (سرکار خانم دلفان عزیز، جناب احسانی بزرگوار و جناب کوکبی بزرگوار)
با توجه به مطالبــی که دوستان گرامی اشاره نمودند بنابراین نتیجه ای که حاصل می شود:
1. اینکه خشم باید کنترل شود نه سرکوب! (درون کنترلی بهتر از سرکوب است).
2. توانایی کنتـرل خشــم، به نوعی
هوش هیجـانی و
اجتماعـی محسوب می شود و یک آموخته اجتماعی ست در نتیجه اکتسابی ست و می توان آن را تقویت نمود.
3. کنترل خشم بستگی به شرایط و مواضع گوناگون دارد.
=> بنابراین باید تکنیک هایی برای
کنترل خشم را بیاموزیم. همان گونه که ارنست هاربورگ، استاد بازنشسته دانشگاه بهداشت عمومی و بخش روان شناسی دانشگاه میشیگان در این مورد می گوید:
"مساله کلیـــدی این است که هنگام بروز اختلاف بدانیم چگونه آن را حل کنیم. اگر این کار را انجام ندهید، اگر خشم خود را پنهان کنید، با آن اشتغال خاطر داشته باشید، در مورد طرف مقابل تان تلخ کام بمانید و این مشکل را حل نکنید، به دردسر می افتید."زیرا با توجه به آنچه در مطالب پیشین بیان شد:
بسیاری از تحقیقات نشان داده اند که خشم سرکوب شده به استرس اضافه کرده و عمر فرد را کوتاه می کند.
با نتیجه ای که حاصل شد از دوستان عزیز خواهشمندم در صورت تمایل تجارب شخصی و علمی خود را در ارتباط با
روش های کنترل خشم بفرمایید تا سایرین نیز استفاده نمایند.
با سپاس فراوان از پاسخ های خوب دوستان