نویسنده موضوع: ازدواج و رابطه قبل آن (دفعات بازدید: 5528 بار)

kiarash

به عقيده بنده
به نظرم براي ازدواج بايد منطقي عمل كرد و كوچكترين موارد رو زير ذره بين برد ؛؛ نبايد قبل از ازدواج از كوچكترين چيز ها به راحتي گذشت و وقتي با منطق و با مشورت با اهل منطق و بررسي دقيق و معيار ها و ديدن تفاوت ها و شباهت ها فرد انتخاب شد بعد از ازدواج بايد از خيلي چيز ها گذشت
بايد معيار هايي داشت
معياري هاي خود را بنويسيد و با فكر و منطق پيش برويد
معيار هايتان را دسته بندي كنيد
معيار هاي شخصي***********فرد مورد نظر آيا معيار هاي شما را دارد ؟( مثلا تحصيلات و...) و بسياري سوال ديگر
معيار هاي خانوادگي ( به دو بخش تقسيم مي شود )********** آيا خانواده ها هم سان هستند ؟؟و معيار هاي خانواده شما نسبت به فرد مورد نظر چيست؟ و بسياري سوال ديگر
معيار هاي اجتماعي ************ فرد در اجتماع چگونه است ؟ چه فرهنگي دارد و با ديگران چگونه برخورد مي كند؟ و بسياري سوال ديگر
هيچ گاه نگوييد درست مي شود... .... هيچ گاه نگوييد... او هماني هست كه هست ....
--------------------------
اگر با دقت انتخاب كنيد .... در زمان سختي ها و مشكلات معيار هايتان كمك راهتان هستند

نقل قول از: A.Ehsani در ۸ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۶:۱۳:۱۵

با تشکر از جناب رئیسی

پس اگر بخواهیم جمع بندی کنیم:
یک دوره رفت و آمد خانواده ها تا حدی که بزرگترها تشخیص دهند دختر و پسر با هم میتوانند تفاهم داشته باشند.
مرحله بعد آشنائی دختر با پسر فقط بیرون از منزل و نظارت و آموزش به مدتی لازم.
مرحله بعد وقتی دختر و پسر بالای 50% قبول داشتند که میتوانند با هم زندگی کنند عقد رسمی.
توجه کنند در زمان عقد با اینکه به هم محرم هستند هیچ ارتباطی نداشته باشند تا اگر در این دوران باز به این نتیجه رسیدن که نمیتوانند با هم کنار بیایند از نظر پزشک قانونی هم تائید شود عقد باطل و شناسنامه های جدید دریافت میکنند.
خوب فکر میکنم سه دوره خیلی خوب برای ازدواج کافی باشه.

ببينيد آقاي احساني دختر ها و گاها پسر ها به راحتي فريب مي خورند و يك دل نه صد دل مي دن به طرف ... بايد اول آموزش داد چه به پسرش و چه به دخترش ..قبل از اينكه به اصطلاح بعضي ها طرف كوركورانه تصميم بگيره
به نظرم شعور پدر و مادر و بخصوص همفكري پدر با فرزندش و ايجاد رابطه دوستانه جهت ابراز نظر ها و رسيدن به نقاط مشترك بين فرزند و خانواده جهت تصميم گيري قبل ازدواج خيلي مهمه
و....

اجـاقـی

نقل قول از: BANOO در ۸ مرداد ۱۳۹۱ - ۱۴:۴۹:۵۴

راستش به دوستم گفتم بياد منا عضو بشه...آقا 34 ساله اس پسره ....ي سوال.. شما كلا با دوستي قبل ازدواج مخالفين يا با اين رابطه و دلايلتون چيه؟چون من خيليارو ديدم دوست بودن و ازدواج خوبي هم داشتن....وبرعكس خيليا رو هم ديدم كه سنتي ازدواج كردن و خوب نبوده....بنظرم شناخت مهمه...آقا به همه خبر بدين امروز ي نتيجه اي بگيريم ...با تشكر از لطف شما

سلام
خیلی خوب هست اگر ایشون خودشون تشریف بیارند و مسئله رو توضیح بدن تا بتونیم بهتر کمکشون کنیم. چون با مطالبی که شما بیان کردید نمیشه کمک زیادی بهشون کرد و نظر قاطعی داد.

اما در مورد دوستی قبل از ازدواج، مطالبی که دوستان فرمودند کاملا درست و منطقی هست و در یک جمع بندی می تونیم بگیم، دوستی های قبل از ازدواج به طور کل به این دلایل زیاد مورد قبول نیست:
1. وابستگی ایجاد شده در حین رابطه، باعث می شود که طرفین واقعیات رو ندیده بگیرند یا انکار کنند یا امیدوار میشوند که شرایط خود به خود درست میشود. علاوه بر این دختر و پسر سعی می‌کنند به گونه‌ای رفتار کنند که از نظر دیگری قابل تحسین باشند. در واقع افراد برای خوب جلوه کردن در نظر دیگری به رفتارهای تصنعی روی می‌آورند.
2. ترس از دست دادن فرد مقابل و... باعث ایجاد برخی تعارضات درونی و اضطراب‌های مستمر در فرد می‌شود.
3. پس از گذشت مقداری زمان، جاذبه اولیه تا حدودی از بین رفته و انگیزه پسرها برای ازدواج کاهش پیدا می کند.
4. با کسب اطمینان از وابستگی دختر و این اطمینان که دختر قرار نیست که به آقا پسر جواب رد دهد، پسرها با احتمال کمتری برای خواستگاری رفتن تقلا می کنند.
5. به تجربه ثابت شده که بسیاری از پسرها به منظور کامجویی وارد رابطه دوستی می شوند و هدفشان ازدواج نیست.
6. در طی مدت زمان دوستی و رابطه، چون زمان داره می گذره ممکنه پسر یا دختر موارد دیگری رو ببینند و حس کنند آن موارد بهتر از مورد آنها هستند و به سمت آنها گرایش پیدا کرده و نظرشان دستخوش تغییر شود.
7. معمولا پسرها نسبت به دختری که با او رابطه دوستی داشته اند، بدبین می شوند.

گر این رابطه به ازدواج بیانجامد، ممکن است در آینده هر یک از طرفین دچار نوعی شک و تردید نسبت به فرد مقابل شوند و گمان کنند، این فرد که وقتی به راحتی با من رابطه برقرار کرده، از کجا معلوم با اینکه همسر من هست با دیگری نیز ارتباط برقرار نکند. بر همین اساس بسیاری از این ازدواج‌ها که به ازدواج‌های خیابانی موسوم است، از پایه متزلزل اند چرا که دختر و پسر هر دو نسبت به هم بدبین هستند. (روابط و دوستی‌های دختران و پسران، کبری صفر نژاد، سحر غلام حسین‌زاده، ص 84.)

وووو ... مشکلات دیگر

و اما در مورد این سوال تون که گفتید بعضی ازدواج های سنتی با مشکل بر می خورند و بعضی ازدواج هایی که با دوستی شروع شدند زندگی خوبی داشتند، باید بگیم که منظور شما از ازدواج سنتی چی هست؟ اینکه دختر و پسر بدون شناخت از هم و با تصمیم والدین ازدواج کنند؟ خوب این ازدواج اصلا مورد تایید نیست، همانطوری که دوستان اشاره کردند باید برای ازدواج مراحلی رو طی کرد که ابتدا دختر و پسر با هم آشنا میشن (نه دوستی) بعد تحت نظر خانواده با هم صحبت می کنند با رفت و آمد های خانوادگی (دوران نامزدی) تا شناخت بیشتری از هم داشته باشند. اگر صیغه محرمیت هم داشته باشند بهتر هست اما سعی کنند بینشون وابستگی ایجاد نشه. بعد از مدتی اگر تشخیص دادند که به درد هم می خوردند عقد دائم و بعد ازدواج. این یک ازدواج سنتی هست. و اگه واقعا با دقت و عاقلانه انتخاب کنند با مشکل مواجه نمی شن به جز مواردی نادر. اما مشکلات ازدواج هایی که با دوستی شروع میشن خیلی بیشتر هست.